Urban Flowers: Elli's Hope/ Αστικά Λουλούδια: Η Ελπίδα της Έλλης

A card for the hot summer, a story about the scorching Athens, a suggestion for writing, and a mosaic that connects them all! Have a great day, my friends!

Μια κάρτα για το καυτό καλοκαίρι, μια ιστορία για την καυτή Αθήνα, μια πρόταση για τη γραφή και ένα Μωσαϊκό που τα συνδέει όλα! Καλή σας  μέρα φίλοι μου!

For Art journal journey

 Summer Fun

Art For fan Friday with Gillena 

Mosaic Monday No 148 

Chica A phrase with 7 words/ Μια φράση με 7 λέξεις

The mind goes very far with writing!

Ο νους πηγαίνει μακριά με τη γραφή!

Charlotte     Elephant's Child

and   Οι Περιπλανήσεις της Messymimi.

Urban Flowers: Elli's Hope

In a neighbourhood of Athens, the Anafiotika, right beneath the Acropolis, where the heatwave made the urban concrete exude warm air, Elli, a dark-haired sixty-year-old with a sensitive heart, lived in a small house with a whitewashed yard and pots of aromatic flowers in white tin cans. On a small makeshift bench, she read the newspaper (she always loved the feel of paper) on the windowsill, where she had small vases with herbs, and the air was filled with the scent of basil, oregano, and mint.

At some point, she lifted her eyes from the newspaper and looked at Athens, a chaos of concrete, with the city's lungs shrinking more and more. Something had to be done; the city couldn't breathe. She decided to take action, to inform her neighbors, to encourage the young people to create gardens even on balconies! She would establish an NGO.

She went to the university and spoke to an old professor friend about her idea, who gave her a platform to communicate her vision to the students. They were excited and filled the city's radios with slogans from their campaign. Their slogan was "More green for a more human city."

They would start from her neighborhood, where there were empty spaces, and fill them with flowers and plants. The vacant squares of the neighborhood became filled with greenery and blooms. Her little yard, full of beautiful cats, became a base for planting greenery and ideas. The small gardens, a spectrum of hope, reminded her that together they could make a difference and that she was not alone in this world! Her home became a hub for discussions and collectives, uniting people with cats and nature in the urban landscape.

Moral: Sensitivity, like summer rain, waters and blooms what others consider to be stone.

Αστικά Λουλούδια: Η Ελπίδα της Έλλης

Σε μια γειτονιά της Αθήνας, τα Αναφιώτικα,  κάτω ακριβώς από την ακρόπολη, όπου ο καύσωνας έκανε τον αστικό τσιμεντένιο  να αποπνέει θερμό αέρα, η Έλλη,  μια μελαχρινή  εξηντάρα με ευαίσθητη καρδιά ζούσε σε ένα μικρό σπιτάκι με ασβεστωμένη αυλή και γλάστρες με αρωματικά λουλούδια σε λευκούς τενεκέδες. Σε ένα μικρό αυτοσχέδιο παγκάκι, στο πεζούλι διάβαζε εφημερίδα (πάντα της άρεσε η αίσθηση του χαρτιού) στο πεζούλι του παραθύρου είχε  μικρά βάζα με αρωματικά και ο αέρας γέμιζε με τη μυρωδιά του βασιλικού της ρίγανης και της μέντας. Κάποια στιγμή σήκωσε τα μάτια της από την εφημερίδα και κοίταξε την Αθήνα ένα χάος από τσιμέντο, οι πνεύμονες της πόλης όλο και μικραίνουν. Κάτι πρέπει να γίνει, η πόλη δεν αναπνέει. Αποφάσισε να κάνει κάτι, να ενημερώσει πρώτα τους γείτονες, να ενθαρρύνει τους νέους για τη δημιουργία κήπων ακόμη και στα μπαλκόνια!! Θα ιδρύσει μια Μ.Κ.Ο. 

Πήγε στο Πανεπιστήμιο, μίλησε σε έναν παλιό φίλο καθηγητή για την ιδέα του, της έδωσε βήμα να επικοινωνήσει την ιδέα του στους φοιτητές, εκείνοι ενθουσιάστηκαν, γέμισαν τα ραδιόφωνα της πόλης με σλόγκαν  με την καμπάνια τους . Το σλόγκαν τους «Περισσότερο πράσινο για μια περισσότερο ανθρώπινη  πόλη».

Θα ξεκινούσαν από τη γειτονιά της, όπου υπήρχε κενό και θα το γέμιζαν λουλούδια και φυτά. Τα κενά τετράγωνα της γειτονιάς γέμισαν με πράσινο και λουλούδια.

 Η μικρή αυλίτσα της, γεμάτη πανέμορφες γάτες έγινε ορμητήριο για το φύτεμα πράσινου και ιδεών. Οι μικροί κήποι, ένα φάσμα ελπίδας,  της θύμιζαν ότι όλοι μαζί μπορούμε και ότι δεν είναι μόνη της σ’ αυτό τον κόσμο!! Το σπίτι της έγινε στέγη για συζητήσεις και συλλογικότητες, ένωνε τους ανθρώπους με τις γάτες και τη φύση στο αστικό τοπίο.

Ηθικό δίδαγμα: Η ευαισθησία, σαν καλοκαιρινή βροχή, ποτίζει και ανθίζει ό,τι οι άλλοι θεωρούν πετρωμένο.

©Katerina