The Polluted River/ Το μολυσμένο Ποτάμι

For the Try it on Tuesday  challenge, July 8.

The  theme is "SUMMER BLOOMS".

Linking to Nicole's Friday Face Off and to Gillena's Art For Fun Friday.

Which version do you prefer?

Charlotte 

Elephant's Child

The Polluted River

In Koryfi, a small town in Greece, the river that flowed past Lina's house and once sparkled, now runs polluted and dirty. Something is definitely wrong. The pollution from the nearby industry has turned its waters toxic. Fifteen-year-old Lina sits in her yard, next to the blooming purple hydrangeas, sorting the recyclables from her house cleaning—plastic bottles here, tin cans there.

Just then, Mr. Giannis walks by her yard. He remembered the river's past.

"We used to drink from its clear water," he tells her, his brows furrowed.

"There's nothing to be done, Mr. Giannis. Many people work at the factory, and they don't even want to talk about the pollution it causes."

"You young people must try to do something; it's your future."

Lina lowered her head, and Mr. Giannis, with purposeful strides, nodded a greeting and left.

That evening, after searching her library and computer for information on how the river could be cleaned, Lina devised a plan: to convince the industry to install biological purification. This would certainly require pressure, so she decided to organize the residents. She would unite the whole town in a common effort, the salvation of the river. Initially, she created a flyer on her computer and printed many copies, distributing them to shops, schools, and public services. The residents were reluctant to listen, but soon, the entire town participated—students and teachers helped with informational campaigns, farmers collected signatures, and local associations organized protests. The pressure was so immense that the industry was forced to yield and install a biological purification system. The following year, the salmon returned to the river.

Το μολυσμένο Ποτάμι

Στην Κορυφή μια μικρή πόλη της Ελλάδας, το ποτάμι που περνούσε μπροστά από το σπίτι της Λίνας και κάποτε έλαμπε, τώρα κυλάει μολυσμένο και βρώμικο, κάτι σίγουρα πηγαίνει  στραβά. Η ρύπανση από τη κοντινή  βιομηχανία έχει μετατρέψει τα νερά του σε τοξικά. Η δεκαπεντάχρονη Λίνα κάθεται στην αυλή του σπιτιού της, δίπλα στις ανθισμένες μοβ ορτανσίες  και   ταξινομεί τα ανακυκλώσιμα σκουπίδια από τον καθαρισμό του σπιτιού της— πλαστικά μπουκάλια εδώ, τενεκεδένια κουτιά εκεί. Τότε περνάει  από την αυλή ο κύριος  Γιάννης, ο οποίος θυμόταν το παρελθόν του ποταμού.

«Κάποτε πίναμε από το γάργαρο νερό του» της λέει με τα φρύδια του σουφρωμένα.

«Δε γίνεται τίποτα κύρ Γιάννη, δουλεύει πολύς κόσμος στο εργοστάσιο και δε θέλουν καν να μιλούν για την μόλυνση που προκαλεί».

«Εσείς οι νέοι πρέπει να προσπαθήσετε να κάνετε κάτι, είναι το μέλλον σας». Η Λίνα κατέβασε το κεφάλι της και ο κυρ Γιάννης με δυναμικά βήματα έγνεψε έναν χαιρετισμό και έφυγε.

Εκείνο το βράδυ αφού έψαξε στη βιβλιοθήκη και στον υπολογιστή της πληροφορίες για το πώς μπορεί ο ποταμός να καθαριστεί, η Λίνα κατάστρωσε ένα σχέδιο:

Να πείσει τη βιομηχανία να εγκαταστήσει βιολογικό καθαρισμό. Ασφαλώς,  αυτό θα απαιτούσε πίεση, οπότε αποφάσισε να οργανώσει τους κατοίκους. Θα ένωνε όλη την πόλη σε μια κοινή προσπάθεια, τη σωτηρία του ποταμού. Αρχικά έφτιαξε ένα φυλλάδιο στον υπολογιστή και το εκτύπωσε σε πολλά αντίτυπα, το μοίρασε στα καταστήματα, τα σχολεία, τις δημόσιες υπηρεσίες. Οι κάτοικοι  δεν ήθελαν να ακούσουν,  σύντομα όμως, όλη η πόλη συμμετείχε — οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί βοήθησαν  στις ενημερωτικές εκστρατείες, οι αγρότες συγκέντρωσαν υπογραφές και οι τοπικοί σύλλογοι οργάνωσαν διαμαρτυρίες. Η πίεση ήταν τόσο μεγάλη που η βιομηχανία αναγκάστηκε να υποχωρήσει και να εγκαταστήσει σύστημα βιολογικού καθαρισμού. Τον επόμενο χρόνο οι σολομοί επέστρεψαν στο ποτάμι.

©Katerina