On the wall opposite her bed was the old bookshelf.
She always chose two or three books, sat in her corner armchair, and entered
other, magical worlds. No matter how terrible things were, she would emerge
from her room feeling strong. That Monday, after so many insults and the lack
of respect at work, Anastasia, almost in tears, headed towards her room and
stood in front of the bookshelf.
She looked in despair, her tear-filled eyes
fell on an imposing book that seemed out of place and was very old. Its pages
were yellowed, and as she picked it up, memories flooded over her—memories of
her happy past life that had long gone. She sat in her corner and smelled it,
the fairy tale book her mother used to read to her, and her tears flowed even
more.She opened it, and as she turned the pages one by one, she felt a sense
of peace wash over her. She remembered the warmth of the family that surrounded
her, the respect they offered her, and her mother’s words: 'When one door
closes, another opens, ready to welcome you.'
She wiped her eyes, closed the
book, and put it back in its place. It was as if the book itself had offered her
its wisdom, the words, and the respect she had forgotten...
She had made her
decision: 'I will resign from my job,' she thought, and a smile appeared on her
lips.
Το παλιό βιβλίο των παραμυθιών
Στον απέναντι από το κρεβάτι της τοίχο η παλιά βιβλιοθήκη, πάντα επέλεγε δυο τρία βιβλία, καθόταν στην πολυθρόνα της γωνίας και έμπαινε σε κόσμους άλλους, μαγικούς, έτσι όσο χάλια κι αν ήταν έβγαινε από το δωμάτιό της δυνατή. Εκείνη τη Δευτέρα μετά από τόσες προσβολές και την έλλειψη σεβασμού στη δουλειά, η Αναστασία σχεδόν κλαίγοντας κατευθύνθηκε προς το δωμάτιό της και στάθηκε μπροστά στη βιβλιοθήκη.
Κοίταζε με απόγνωση, τα δακρυσμένα μάτια της έπεσαν σ' ένα επιβλητικό βιβλίο, έμοιαζε να μην ανήκει εκεί και ήταν πολύ παλιό. Οι σελίδες του κιτρινισμένες, το πήρε στα χέρια της και τότε οι αναμνήσεις την κατέκλεισαν, αναμνήσεις από την παλιά της ευτυχισμένη ζωή που είχαν περάσει. Κάθισε στη γωνιά της και το μύρισε, το βιβλίο των παραμυθιών που της διάβαζε η μαμά, τα δάκρυα έγιναν περισσότερα. Το άνοιξε και καθώς γύριζε τις σελίδες μία προς μία, ένιωσε μια παραπάνω αίσθηση γαλήνης να την πλημμυρίζει. Θυμήθηκε τη ζεστασιά την οικογένεια που την περιέκλειε, τον σεβασμό που της προσέφερε και τα λόγια της μαμάς
"Όταν κλείνει μια πόρτα μια άλλη ανοίγει έτοιμη να σε δεχθεί".
Σκούπισε τα μάτια της έκλεισε το βιβλίο και το έβαλε στη θέση του. Σαν το ίδιο το βιβλίο να της προσέφερε τη σοφία του, τις λέξεις και το σεβασμό που είχε ξεχάσει...
Είχε πάρει την απόφασή της,
"θα παραιτηθώ από τη δουλειά"
σκέφτηκε και ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη της.
.png)
.jpg)
.png)
.jpg)
