Translate

Παρασκευή 8 Αυγούστου 2025

Cranes of Hope/Οι Γερανοί της Ελπίδας

Art For fan Friday with Gillena 
Chica A phrase with 7 words/ Μια φράση με 7 λέξεις

Οι κύκνοι διασκεδάζουν με παιχνίδια στο νερό.

The Swans are having fun with water games.




The Celebration

In the quiet neighborhood of Oakshade, seventy-two-year-old Eleanor was trying to balance her groceries on the slippery sidewalk, her hands trembling. Today was her granddaughter’s birthday; she had prepared a delicious meal, with the whole family gathered. She had spent days cooking, baking sweets, and folding delicate paper cranes — one for each year of Maggie’s life — hoping to hang them up as a surprise.
— “Mom, I’m so sorry… Maggie’s volleyball tournament ran late, and we’re too tired. We’ll come by next weekend,” said her daughter, her voice full of false promises.
— “I told Mom that tournaments can wait.”
— “Aren’t your parents looking for you?”
— “I told them to find me here. You taught me that family can’t wait.”

But as she climbed the porch steps, the phone rang.

Eleanor sighed, trying to summon whatever optimism she had left, and not let the tears fall. From the window, the unused cranes hung still.

Then, the door knocked. Maggie stood there, cheeks flushed from the cold.

Eleanor’s gaze turned to the stack of origami. One crane fluttered in the breeze, clinging to hope.

Η Γιορτή

Στην ήσυχη συνοικία του Όουκσεϊντ, η 72χρονη Έλενορ προσπαθούσε να ισορροπήσει τα ψώνια της στο ολισθηρό πεζοδρόμιο, με τα χέρια της να τρέμουν. Σήμερα ήταν τα γενέθλια της εγγονής της· είχε ετοιμάσει ένα νόστιμο γεύμα, με όλη την οικογένεια συγκεντρωμένη. Είχε περάσει μέρες μαγειρεύοντας, φτιάχνοντας γλυκά και διπλώνοντας γερανούς οριγκάμι από λεπτό χαρτί — έναν για κάθε χρόνο της ζωής της Μάγκι — ελπίζοντας να τους κρεμάσει ως έκπληξη.

Όμως, καθώς ανέβαινε τα σκαλιά της βεράντας, χτύπησε το τηλέφωνο.
— «Μαμά, λυπάμαι πολύ… το τουρνουά βόλεϊ της Μάγκι άργησε, είμαστε πολύ κουρασμένοι. Θα περάσουμε το επόμενο Σαββατοκύριακο», είπε η κόρη της, με μια φωνή γεμάτη ψεύτικες υποσχέσεις.

Η Έλενορ αναστέναξε, προσπαθώντας να συγκεντρώσει όση αισιοδοξία της απέμενε και να μην αφήσει τα δάκρυα να κυλήσουν. Από το παράθυρο, οι αχρησιμοποίητοι γερανοί έμεναν ακίνητοι.

Τότε, η πόρτα χτύπησε. Η Μάγκι στεκόταν εκεί, κατακόκκινη από το κρύο.
— «Είπα στη μαμά ότι τα τουρνουά μπορούν να περιμένουν.»

-«Μήπως σε ψάχνουν οι γονείς σου;»

-«Τους είπα να με βρουν εδώ. Εσύ μου έμαθες ότι η οικογένεια δεν μπορεί να περιμένει».

Η Έλενορ γύρισε το βλέμμα της προς τη στοίβα με τα οριγκάμι, ένας γερανός φτερούγισε στο αεράκι, γαντζωμένος στην ελπίδα.


 FFF with Nicole
©Katerina








Κυριακή 3 Αυγούστου 2025

Eldergreen: When the Voice of the Forest Finds Its Defender


 FFF with Nicole


Chica A phrase with 7 words/ Μια φράση με 7 λέξεις

The Sun sets  over the calm sea.
Ο ήλιος δύει  πάνω από την ήρεμη θάλασσα.


Art For fan Friday with Gillena 





Eldergreen: When the Voice of the Forest Finds Its Defender

In an age where nature often falls silent beneath the noise of human greed, a young biologist dares to listen to the whispers of the forest. A short yet powerful story about the environment, hope, and the responsibility we all share towards our planet.

In the royal forests of Eldergreen, towering trees formed an ancient woodland, and once, crystal-clear rivers flowed freely. A young biologist named Stuart arrived to investigate rumors of polluted waters. The local authorities, now in power, had warned him: "Stay away—these woods are cursed." When asked if he would heed their advice, he firmly replied no. His data revealed different truths: illegal mining threatened to create an ecological disaster.

One evening, as he wandered through the forest, he detected a suspicious chemical trail. Armed with his research, Stuart urged the villagers to take action. Together, they exposed the illegal mining and the discarded waste, calling upon the council of elders to take measures. Gradually, the rivers cleared, whispering once more the victory of nature over greed.

«Eldergreen: Όταν η φωνή του δάσους βρίσκει τον υπερασπιστή της»

Σε μια εποχή όπου η φύση συχνά σωπαίνει κάτω από τον θόρυβο της ανθρώπινης απληστίας, ένας νεαρός βιολόγος τολμά να ακούσει τους ψιθύρους του δάσους. Μια σύντομη αλλά δυνατή ιστορία για το περιβάλλον, την ελπίδα και την ευθύνη που όλοι έχουμε απέναντι στη γη μας.

Στα βασιλικά δάση του Eldergreen,  τα τεράστια  δέντρα  απάρτιζαν ένα αρχαίο δάσος και  παλαιότερα οι ποταμοί έτρεχαν κρυστάλλινοι, ένας νεαρός  βιολόγος ονόματι  Στιούαρτ έφτασε για να εξετάσει φήμες σχετικά με μολυσμένα νερά. Οι τοπικοί άρχοντες που είχαν πλέον την εξουσία  τον είχαν  προειδοποιήσει: "Μείνε μακριά —αυτά τα δάση είναι καταραμένα." Ρωτώντας τον αν θα ακολουθήσει τη συμβουλή τους απάντησε αρνητικά.  Τα δεδομένα του έδειχναν άλλες αλήθειες: η παράνομη εξόρυξη απειλούσε να  συνθέσει μια οικολογική καταστροφή.

Ένα δειλινό, καθώς περιπλανιόταν στο δάσος εντόπισε ένα ύποπτο  χημικό ίχνος,

Οπλισμένος με την έρευνά του, ο Στιούαρτ παρακίνησε  τους χωρικούς να δράσουν. Μαζί, αποκάλυψαν την παράνομη εξόρυξη αλλά και τα πεταμένα απόβλητα, κάλεσε το συμβούλιο των σοφών να πάρει μέτρα. Οι ποταμοί σταδιακά καθάρισαν, ψιθυρίζοντας ξανά τη νίκη της φύσης απέναντι στην απληστία.

©Katerina





Σάββατο 26 Ιουλίου 2025

The last earthly paradise./ Ο τελευταίος επίγειος παράδεισος.

Try it on Tuesday: Make it magical 


FFF with Nicole

Chica Photo of little birds/ Φωτογραφία από πουλάκια


Art For fan Friday with Gillena 

And the next one is completely digital.
Και η επόμενη εντελώς ψηφιακή.
Connecting all these challenges, a story that has within it Magic, birds, nature... and is connected to the challenge

 

The last earthly paradise

In a forgotten corner of the world, there was a forest that no map had ever included. The villagers whispered stories about it – how the air shimmered and the trees whispered, how strange creatures wandered within. It was the only place where apples glowed faintly at night and the berries softly sang lullabies when looked upon with respect; this forest was a shared secret among the locals.



Eleni, a girl who once lived happily near the forest as a child, returned now as an adult to bury her mother. At the funeral, she felt overwhelmed, for while her mother had often asked her to visit, she had always refused, prioritizing work above all else. Now, on this day, she couldn’t understand why she felt such deep sadness.

As she stood by the grave, memories flooded her mind – the laughter they shared, the stories her mother told about the magical forest, and the strength of their bond. The weight of sorrow pressed heavily on her heart, as she had taken for granted the time they had together, always believing there would be more opportunities to connect in the future, dedicating the present to work.

In that moment of reflection, a gentle breeze rustled the leaves around her, as if the forest itself was calling out to her. The whispers of the trees seemed to echo her mother’s voice, urging her to remember the magic they once shared. Eleni felt a flicker of hope ignite within her, a desire to reconnect not only with her mother’s memory but also with the enchanting world that had once filled her childhood with wonder and her wanderings in the enchanted forest stopped there..

The next morning, relatives and villagers giving her their hands informed her that the secret forest was now visible on Google Maps, and companies were interested in developing it. They asked her to come and to include her in the help team and as a lawyer, help them save at least part of the forest, if not all of it, from reckless exploitation.

Determined, she decided to return to the forest to help save it, to honor her mother’s spirit, and to seek out the magic that still lay hidden in its depths. Perhaps, in doing so, she could find solace and a way to heal the wounds of her heart.

Ο τελευταίος επίγειος παράδεισος

Σε μια ξεχασμένη γωνιά του κόσμου, υπήρχε ένα δάσος που κανένας χάρτης δεν είχε συμπεριλάβει ποτέ. Οι χωρικοί ψιθύριζαν ιστορίες γι' αυτό - πώς ο αέρας λαμπύριζε και τα δέντρα ψιθύριζαν, πώς παράξενα πλάσματα περιπλανιόντουσαν μέσα. Ήταν το μόνο μέρος όπου τα μήλα έλαμπαν αμυδρά τη νύχτα και τα μούρα τραγουδούσαν απαλά νανουρίσματα όταν τα κοίταζαν με σεβασμό, αυτό το δάσος ήταν ένα κοινό μυστικό των ντόπιων.

Η Ελένη, ένα κορίτσι που κάποτε ζούσε ευτυχισμένα κοντά στο δάσος ως παιδί, επέστρεψε τώρα ως ενήλικη για να θάψει τη μητέρα της. Στην κηδεία, ένιωθε καταβεβλημένη, γιατί ενώ η μητέρα της της ζητούσε συχνά να την επισκεφτεί, εκείνη πάντα αρνούνταν, δίνοντας προτεραιότητα στη δουλειά πάνω απ' όλα. Τώρα, αυτή την ημέρα, δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί ένιωθε τόσο βαθιά θλίψη.

Καθώς στεκόταν δίπλα στον τάφο, αναμνήσεις κατέκλυσαν το μυαλό της - τα γέλια που μοιράστηκαν, οι ιστορίες που έλεγε η μητέρα της για το μαγικό δάσος και η δύναμη του δεσμού τους. Το βάρος της λύπης πίεζε έντονα την καρδιά της, καθώς θεωρούσε δεδομένο τον χρόνο που είχαν να περάσουν  μαζί, πιστεύοντας πάντα ότι θα υπήρχαν περισσότερες ευκαιρίες να συνδεθούν στο μέλλον, αφιέρωνε το παρόν στη δουλειά.

Εκείνη τη στιγμή της περισυλλογής, ένα απαλό αεράκι θρόιζε τα φύλλα γύρω της, σαν να την φώναζε το ίδιο το δάσος. Οι ψίθυροι των δέντρων έμοιαζαν να αντηχούν τη φωνή της μητέρας της, παροτρύνοντας την να θυμηθεί τη μαγεία που κάποτε μοιραζόντουσαν. Η Ελένη ένιωσε μια λάμψη ελπίδας να φλέγεται μέσα της, μια επιθυμία να επανασυνδεθεί όχι μόνο με τη μνήμη της μητέρας της αλλά και με τον μαγευτικό κόσμο που κάποτε είχε γεμίσει με θαυμασμό την παιδική της ηλικία και η περιπλάνησή της στο μαγεμένο δάσος σταμάτησε εκεί.

Το πρωί οι συγγενείς και οι κάτοικοι του χωριού δίνοντάς της τα χέρια τους, την ενημέρωσαν ότι το μυστικό δάσος φαίνεται πλέον στο Google Maps και εταιρίες εκμετάλλευσης ενδιαφέρονται να χτίσουν, να χτίσουν.... Της ζήτησαν να έρθει να τη συμπεριλάβουν στην ομάδα βοήθειας και ως δικηγόρος να τους βοηθήσει να σώσουν έστω ένα μέρος αν όχι όλο το δάσος από την αλόγιστη  εκμετάλλευση. 


 

Αποφάσισε να επιστρέψει στο δάσος  να βοηθήσει στη σωτηρία του,   να τιμήσει το πνεύμα της μητέρας της και να αναζητήσει τη μαγεία που ακόμα κρυβόταν στα βάθη του. Ίσως, κάνοντας αυτό, να μπορούσε να βρει παρηγοριά και έναν τρόπο να γιατρέψει τις πληγές της καρδιάς της.








Σάββατο 19 Ιουλίου 2025

Tribute to numbers, birds and faces!!/Αφιέρωμα στους αριθμούς τα πουλιά και τα πρόσωπα!!


Monthly Photo Challenge 5 photos with numbers/  5 φωτογραφίες με αριθμούς




Numbers, mathematics, and the supposed infinite time that never reaches its end are connected to the creatures that inhabit this world.

Αριθμοί, μαθηματικά και ο υποτιθέμενος άπειρος χρόνος, που ποτέ δεν φτάνει, συνδέονται με τα πλάσματα που ζούμε σε αυτόν τον κόσμο.

For the

FFF 
Chica Photo of little birds/ Φωτογραφία από πουλάκια

Catherine

Κυριακή 13 Ιουλίου 2025

The Polluted River/ Το μολυσμένο Ποτάμι

For the Try it on Tuesday  challenge, July 8.
The  theme is "SUMMER BLOOMS".

Linking to Nicole's Friday Face Off and to Gillena's Art For Fun Friday.
Which version do you prefer?




Charlotte 

The Polluted River

In Koryfi, a small town in Greece, the river that flowed past Lina's house and once sparkled, now runs polluted and dirty. Something is definitely wrong. The pollution from the nearby industry has turned its waters toxic. Fifteen-year-old Lina sits in her yard, next to the blooming purple hydrangeas, sorting the recyclables from her house cleaning—plastic bottles here, tin cans there.

Just then, Mr. Giannis walks by her yard. He remembered the river's past.

"We used to drink from its clear water," he tells her, his brows furrowed.

"There's nothing to be done, Mr. Giannis. Many people work at the factory, and they don't even want to talk about the pollution it causes."

"You young people must try to do something; it's your future."

Lina lowered her head, and Mr. Giannis, with purposeful strides, nodded a greeting and left.

That evening, after searching her library and computer for information on how the river could be cleaned, Lina devised a plan: to convince the industry to install biological purification. This would certainly require pressure, so she decided to organize the residents. She would unite the whole town in a common effort, the salvation of the river. Initially, she created a flyer on her computer and printed many copies, distributing them to shops, schools, and public services. The residents were reluctant to listen, but soon, the entire town participated—students and teachers helped with informational campaigns, farmers collected signatures, and local associations organized protests. The pressure was so immense that the industry was forced to yield and install a biological purification system. The following year, the salmon returned to the river.

Το μολυσμένο Ποτάμι

Στην Κορυφή μια μικρή πόλη της Ελλάδας, το ποτάμι που περνούσε μπροστά από το σπίτι της Λίνας και κάποτε έλαμπε, τώρα κυλάει μολυσμένο και βρώμικο, κάτι σίγουρα πηγαίνει  στραβά. Η ρύπανση από τη κοντινή  βιομηχανία έχει μετατρέψει τα νερά του σε τοξικά. Η δεκαπεντάχρονη Λίνα κάθεται στην αυλή του σπιτιού της, δίπλα στις ανθισμένες μοβ ορτανσίες  και   ταξινομεί τα ανακυκλώσιμα σκουπίδια από τον καθαρισμό του σπιτιού της— πλαστικά μπουκάλια εδώ, τενεκεδένια κουτιά εκεί. Τότε περνάει  από την αυλή ο κύριος  Γιάννης, ο οποίος θυμόταν το παρελθόν του ποταμού.

«Κάποτε πίναμε από το γάργαρο νερό του» της λέει με τα φρύδια του σουφρωμένα.

«Δε γίνεται τίποτα κύρ Γιάννη, δουλεύει πολύς κόσμος στο εργοστάσιο και δε θέλουν καν να μιλούν για την μόλυνση που προκαλεί».

«Εσείς οι νέοι πρέπει να προσπαθήσετε να κάνετε κάτι, είναι το μέλλον σας». Η Λίνα κατέβασε το κεφάλι της και ο κυρ Γιάννης με δυναμικά βήματα έγνεψε έναν χαιρετισμό και έφυγε.

Εκείνο το βράδυ αφού έψαξε στη βιβλιοθήκη και στον υπολογιστή της πληροφορίες για το πώς μπορεί ο ποταμός να καθαριστεί, η Λίνα κατάστρωσε ένα σχέδιο:

Να πείσει τη βιομηχανία να εγκαταστήσει βιολογικό καθαρισμό. Ασφαλώς,  αυτό θα απαιτούσε πίεση, οπότε αποφάσισε να οργανώσει τους κατοίκους. Θα ένωνε όλη την πόλη σε μια κοινή προσπάθεια, τη σωτηρία του ποταμού. Αρχικά έφτιαξε ένα φυλλάδιο στον υπολογιστή και το εκτύπωσε σε πολλά αντίτυπα, το μοίρασε στα καταστήματα, τα σχολεία, τις δημόσιες υπηρεσίες. Οι κάτοικοι  δεν ήθελαν να ακούσουν,  σύντομα όμως, όλη η πόλη συμμετείχε — οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί βοήθησαν  στις ενημερωτικές εκστρατείες, οι αγρότες συγκέντρωσαν υπογραφές και οι τοπικοί σύλλογοι οργάνωσαν διαμαρτυρίες. Η πίεση ήταν τόσο μεγάλη που η βιομηχανία αναγκάστηκε να υποχωρήσει και να εγκαταστήσει σύστημα βιολογικού καθαρισμού. Τον επόμενο χρόνο οι σολομοί επέστρεψαν στο ποτάμι.

©Katerina 




Σάββατο 28 Ιουνίου 2025

POPPIES OR ANYTHING GOES


Charlotte 

Hosts are AylaHilaryLizMariela and Mia.
Our theme is "POPPIES OR ANYTHING GOES
This is my entry for the theme: "POPPIES OR ANYTHING GOES".
 I made a poppies-themed card.

This is my contribution to the topic of the text of the exhortation, again about poppies!!
The Poppy and the Wild Boar

It was a spring morning when Eleni, the weakest woman in the village—known as "the ailing one"—set out on the path behind her cottage after placing a bouquet of flowers in the oval vase of her living room. The doctors' records were discouraging, but she refused to give in. Her hands tightly held a pouch of poppy seeds, red as the rising solar light.

Halfway up the hill, a stubborn wild boar blocked her way, grunting near a broken ditch. Instead of retreating, Eleni tossed a pebble to distract it, scattering seeds across the disturbed ground. "Grow anyway," she whispered.

By summer, the field blazed with poppies—each bloom a rebellion against despair. The villagers marveled, and even the boar returned, napping in their shade. Eleni, now smiling, tended to them with purposeful hands. The flowers, like her, had thrived against the odds.

Moral: Even in the wildest soil, hope takes root.

Bookmark messageCopy messageExport


Παρασκευή 20 Ιουνίου 2025

Authentic People/ Αυθεντικοί άνθρωποι

10 Characteristics of Authentic People

10 Characteristics of Authentic People

  1. Honesty: Authentic people are honest with themselves and others. They express their thoughts and feelings without trying to hide the truth.
  2. Self-Awareness: They have a good understanding of themselves, their values, and their desires. They know their strengths and weaknesses and work towards their personal development.
  3. Self-Confidence: Authentic people have self-confidence and do not need the approval of others to feel good about themselves. They are comfortable with their identity.
  4. Sensitivity: They are sensitive and understanding towards the feelings of others. They show empathy and are willing to listen to and support those around them.
  5. Openness: They are open to new ideas, experiences, and perspectives. They are not afraid to explore different viewpoints and learn from others.
  6. Consistency: Authentic people are consistent in their actions and values. Their actions reflect their beliefs, creating trust among those around them.
  7. Autonomy: They have the ability to make decisions for themselves and take responsibility for their choices. They do not rely on others to define their lives.
  8. Passion: Authentic people pursue their passions and strive to live a life that inspires them. They are enthusiastic about their interests and are not afraid to express them.
  9. Authenticity: Finally, authentic people are true to themselves. They do not try to be something they are not and are not afraid to show their true nature, regardless of social expectations.
  10. Boundaries: They set boundaries, love, but with limits. They do not sacrifice themselves to be loved.  

"Every person who passes through our life is unique.
They leave a little of themselves behind
and take a little of us with them."
— Antoine de Saint-Exupéry

10 Χαρακτηριστικά των αυθεντικών ανθρώπων


  1. Ειλικρίνεια
     : Οι αυθεντικοί άνθρωποι είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους και τους άλλους. Εκφράζουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους χωρίς να προσπαθούν να κρύψουν την αλήθεια.
  2. Αυτογνωσία : καλή γνώση του εαυτού τους, των αξιών τους και των επιθυμιών τους. Γνωρίζουν τα δυνατά και αδύνατα σημεία τους και εργάζονται για την προσωπική τους ανάπτυξη.
  3. Αυτοπεποίθηση : Οι αυθεντικοί άνθρωποι έχουν αυτοπεποίθηση και δεν χρειάζονται την έγκριση των άλλων για να νιώσουν καλά με τον εαυτό τους. Είναι άνετοι με την ταυτότητά τους.
  4. Ευαισθησία : Είναι ευαίσθητοι και κατανοητοί προς τα συναισθήματα των άλλων. Δείχνουν ενσυναίσθηση και είναι πρόθυμοι να ακούσουν και να τους υποστηρίξουν γύρω τους.
  5. Ανοιχτότητα : Είναι ανοιχτοί σε νέες ιδέες, εμπειρίες και προοπτικές. Δεν φοβούνται να εξερευνήσουν διαφορετικές απόψεις και να μάθουν από τους άλλους.
  6. Συνέπεια : Οι αυθεντικοί άνθρωποι είναι συνεπείς στις πράξεις και τις αξίες τους. Οι πράξεις τους αντικατοπτρίζουν τις πεποιθήσεις τους, δημιουργώντας εμπιστοσύνη στους γύρω τους.
  7. Αυτονομία έχουν: την ικανότητα να παίρνουν αποφάσεις για τον εαυτό τους και να αναλαμβάνουν την ευθύνη για τις επιλογές τους. Δεν εξαρτώνται από τους άλλους για να καθορίσουν τη ζωή τους.
  8. Πάθος : Οι αυθεντικοί άνθρωποι ακολουθούν τα πάθη τους και επιδιώκουν να ζήσουν μια ζωή που τους εμπνέει. Είναι ενθουσιώδεις για τα ενδιαφέροντά τους και δεν φοβούνται να τα εκφράσουν.
  9. Αυθεντικότητα : Τέλος, οι αυθεντικοί άνθρωποι είναι πιστοί στον εαυτό τους. Δεν προσπαθούν να είναι κάτι που δεν είναι και δεν φοβούνται να δείξουν την αληθινή τους φύση, σε αντίθεση με τις κοινωνικές προσδοκίες.
  10. Όρια: Θέτουν όρια, αγαπούν αλλά με όρια. Δεν θυσιάζουν  τον εαυτό τους για να τους αγαπήσουν.

Κάθε άνθρωπος που περνάει από τη ζωή μας είναι μοναδικός. Αφήνει πίσω του ένα κομμάτι του εαυτού του και παίρνει μαζί του ένα κομμάτι από εμάς.

Αντουάν ντε Σεν-Εξυπερύ



Δευτέρα 9 Ιουνίου 2025

Η γραφή ως θεραπεία

Writing as a Refuge: How Creativity Can Heal Trauma

When life becomes overwhelming, writing and photography can offer a small refuge. But how do these forms of art become a source of hope — at least for me — in a world that is changing at a dizzying pace, and not always for the better?


Understanding Trauma-Focused Writing Therapies: A Simple Overview

Recent research has explored the effectiveness of trauma-focused writing therapies (TF-WTs) in supporting individuals who are dealing with the aftermath of traumatic experiences. These approaches include writing about a traumatic event, or alternatively, writing about positive experiences. The goal is to reduce symptoms of post-traumatic stress disorder (PTSD), depression, anxiety, and general stress.

Researchers compared different groups: some wrote about their traumatic events, others worked on changing negative thoughts around the experience, and a control group wrote about positive memories. Surprisingly, all three groups showed significant improvements in their symptoms. This suggests that whether people wrote about trauma or reflected on positive moments, they found relief from their emotional distress.

One particularly interesting finding was that there were no major differences in effectiveness among the different approaches. That means these writing methods may be beneficial regardless of whether they focus on processing trauma, shifting negative thinking, or remembering joyful experiences.



The study also highlighted strengths such as using a community sample and building on previous research to improve writing protocols. However, the researchers emphasized the need for further large-scale studies to better understand how writing can help those living with trauma.

When Writing Becomes a Shelter

There are moments in life when the soul feels heavy.
A loss, a health crisis, a family emergency, or simply the weight of everyday exhaustion.
In those moments, art — and especially writing — can become a safe haven.
A private space where you can be with yourself, breathe, and speak freely without fear.

A recent scientific study confirmed something many of us have instinctively felt: writing helps us heal. Whether we write about trauma or about moments of hope, the result can be equally powerful. Putting thoughts on paper — digital or otherwise — can ease anxiety, stress, depression, and even symptoms of PTSD.

I find that incredibly moving.
You don’t need to be a writer.
You don’t need to aim for literary brilliance.
You don’t even need an audience.
You just need to let the act of writing become a mirror — or better yet, a lighthouse shining through the dark waters of the mind.

How to Start

  • Write about what’s weighing you down — with no self-censorship.
  • Or write about a moment of joy or hope — a little light in the darkness.
  • Don’t worry about structure or style. This writing is for you.

And what about photography?

For me, photography works in the same way.
A picture taken from the heart — even if it's not perfect technically — can express something that words cannot. And often, a single image becomes the starting point for writing.

Right now, my life is going through some difficult times. But through this journey, I’m reminded over and over again that creativity helps me stay grounded. Whether with words or with images, I find a flicker of hope — and that gives me the strength to keep going.

If you’ve ever tried writing during hard times, I’d love for you to share your experience in the comments.
The truth is, we are not alone — and sometimes, just a few words can bring us closer together.


Σε δύσκολες στιγμές της ζωής, η γραφή και ίσως η φωτογραφία  προσφέρουν ένα μικρό καταφύγιο. Πως όμως αυτές οι τέχνες γίνονται ελπίδα (τουλάχιστον για εμένα), όταν ο κόσμος γύρω  αλλάζει με ιλιγγιώδης ρυθμούς και όχι πάντα προς το καλύτερο.

Κατανόηση των Θεραπειών Γραφής με Επίκεντρο το Τραύμα: Μια Επισκόπηση με απλά λόγια

Πρόσφατη έρευνα έχει διερευνήσει την αποτελεσματικότητα των θεραπειών γραφής που εστιάζουν στο τραύμα (TF-WTs) και στην υποστήριξη των ατόμων που αντιμετωπίζουν τις επιπτώσεις τραυματικών εμπειριών. Αυτές οι θεραπείες περιλαμβάνουν τη συγγραφή για ένα τραυματικό γεγονός ή εναλλακτικά, τη συγγραφή για θετικές εμπειρίες. Στόχος είναι η μείωση των συμπτωμάτων της διαταραχής μετατραυματικού στρες (PTSD), της κατάθλιψης, του άγχους και του στρες.

Οι ερευνητές συνέκριναν διαφορετικές έρευνες (συγγραφή για ένα τραυματικό γεγονός ή την αλλαγή των αρνητικών σκέψεων σχετικά με το συμβάν) με μια ομάδα ελέγχου που επικεντρώθηκε στη συγγραφή θετικών εμπειριών. Παραδόξως, διαπίστωσαν ότι και οι τρεις ομάδες εμφάνισαν σημαντικές βελτιώσεις στα συμπτώματά τους. Αυτό σημαίνει ότι είτε τα άτομα έγραφαν για το τραύμα τους είτε αναλογίζονταν θετικές στιγμές, μπορούσαν να βιώσουν ανακούφιση από την αγωνία τους.

Ένα ενδιαφέρον εύρημα ήταν ότι δεν υπήρχαν σημαντικές διαφορές στην αποτελεσματικότητα μεταξύ των  προσεγγίσεων. Αυτό υποδηλώνει ότι αυτές οι  μέθοδοι μπορούν να είναι ωφέλιμες, ανεξάρτητα από το αν επικεντρώνονται στην επαναλαμβανόμενη έκθεση στο τραύμα ή στην αλλαγή των αρνητικών σκέψεων σχετικά με το συμβάν ή στη γραφή θετικών εμπειριών πριν το συμβάν.

Η μελέτη ανέδειξε επίσης ορισμένα δυνατά σημεία, όπως η χρήση ενός δείγματος κοινότητας και η ενσωμάτωση προηγούμενων ερευνητικών ευρημάτων για τη βελτίωση των πρωτοκόλλων γραφής. Ωστόσο, οι ερευνητές τόνισαν την ανάγκη για πιο εκτεταμένες μελέτες για την πλήρη κατανόηση του πώς αυτές οι θεραπείες γραφής μπορούν να βοηθήσουν όσους αντιμετωπίζουν τις συνέπειες ενός τραύματος.

Συνοψίζοντας, οι θεραπείες γραφής που επικεντρώνονται στο τραύμα προσφέρουν έναν πολλά υποσχόμενο τρόπο για τα άτομα, έτσι ώστε  να επεξεργαστούν τις εμπειρίες τους και να βρουν ανακούφιση από τα οδυνηρά συμπτώματα. Είτε γράφοντας για το τραύμα τους είτε εστιάζοντας στις αλλαγές των αρνητικών σκέψεων, είτε σε θετικές εμπειρίες, πολλοί άνθρωποι μπορούν να επωφεληθούν από αυτές τις θεραπευτικές προσεγγίσεις.

Η Γραφή ως Καταφύγιο: Πώς το να γράφεις σε βοηθά να επουλώσεις τραύματα

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή που η ψυχή βαραίνει. 

Μπορεί να είναι μια απώλεια, ένα πρόβλημα υγείας, μια κρίση στην οικογένεια ή απλώς η συσσωρευμένη κόπωση της καθημερινότητας. Εκείνες τις στιγμές, η τέχνη – και πιο συγκεκριμένα η γραφή – μπορεί να λειτουργήσει σαν καταφύγιο. Ένας προσωπικός τόπος, μια προσωπική στιγμή όπου μπορείς να μείνεις με τον εαυτό σου, να ανασάνεις, να μιλήσεις χωρίς φόβο.

Μια πρόσφατη επιστημονική μελέτη ήρθε να επιβεβαιώσει κάτι που πολλοί από εμάς έχουμε ήδη διαισθανθεί: η γραφή βοηθά στην επούλωση. Σύμφωνα με τη μελέτη αυτή, είτε γράφουμε για τραυματικές εμπειρίες είτε για θετικές στιγμές, το αποτέλεσμα είναι εξίσου ωφέλιμο. Η πράξη του να βάζεις τις σκέψεις σου στο χαρτί – ψηφιακό ή όχι – μειώνει το άγχος, το στρες, την κατάθλιψη, ακόμα και τα συμπτώματα μετατραυματικού στρες.

Αυτό είναι συγκλονιστικό. Δεν χρειάζεται να είσαι συγγραφέας ή να έχεις λογοτεχνικές βλέψεις. Δεν χρειάζεται να σε διαβάσεις αρκετά. Αρκεί να αφήσεις τη γραφή να γίνει ένας καθρέφτης – ή καλύτερα, ένας φάρος που φωτίζει τα σκοτεινά σημεία της ψυχής.

Πώς μπορείς να ξεκινήσεις;

  • Γράψε για ό,τι σε βαραίνει – χωρίς αυτολογοκρισία.
  • Ή γράψε για μια στιγμή χαράς ή ελπίδας – ένα φως μέσα στο σκοτάδι.
  • Μην ανησυχείς για τη μορφή ή το ύφος. Εσύ γράφεις για σένα.

Και η φωτογραφία;

Για εμένα, η φωτογραφία λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο. Μια εικόνα που τραβάς με την καρδιά, άσχετα αν είναι τέλεια τεχνικά, μπορεί να αποτυπώσει κάτι που δεν βρίσκει λέξεις. Και πολλές φορές, η εικόνα γίνεται η αρχή ενός κειμένου.

Αυτό το διάστημα, η ζωή μου περνάει μέσα από δυσκολίες. Αλλά μέσα σε αυτή τη διαδρομή, συνειδητοποιώ ξανά και ξανά ότι η δημιουργία με βοηθά να σταθώ όρθια. Είτε με λέξεις είτε με εικόνες, βρίσκω μια μικρή ελπίδα και αυτό μου δίνει δύναμη να συνεχίζω.

Αν έχεις δοκιμάσει να γράψεις σε δύσκολες στιγμές, θα ήθελα πολύ να μοιραστείς την εμπειρία σου στα σχόλια. Η αλήθεια είναι πως δεν είμαστε μόνοι – και μερικές λέξεις μπορούν να κάνουν θαύματα, να φέρουν τόση ανακούφιση σ εμάς και τους γύρω....

Με ευγνωμοσύνη 

©Katerina

bibliography/Βιβλιογραφία

Dawson, R. L., Nixon, R. D. V., Calear, A. L., Sivanathan, D., & O'Kearney, R. (2024). Efficacy of two brief trauma-focussed writing interventions in comparison to positive experiences writing: A randomized controlled trial. Journal of Affective Disorders358, 449-457.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Ευχαριστούμε για την επίσκεψη ❤️

Ευχαριστούμε για το χρόνο που αφιερώσατε να αφήσετε ένα μήνυμα! Μας αρέσει να διαβάζουμε τα σχόλιά σας. Θα προσπαθούμε πάντα να ανταποδίδουμε την επίσκεψή σας. Όλες οι εικόνες καθώς και οι αφηγήσεις έχουν πνευματικά δικαιώματα που ανήκουν στον δημιουργό και προστατεύονται από διεθνείς και εθνικούς νόμους. Αν αναγνωρίσετε τον εαυτό σας σε κάποια φωτογραφία και δε θέλετε παρακαλούμε ενημερώστε μας να την κατεβάσουμε. Για οτιδήποτε θέλετε να αναπαραγάγετε μπορείτε να επικοινωνήσετε.

Χώρες

Flag Counter