The last earthly paradise./ Ο τελευταίος επίγειος παράδεισος.

Try it on Tuesday: Make it magical 

FFF with Nicole

Chica Photo of little birds/ Φωτογραφία από πουλάκια

Αnd Saturday's Critters # 605.

Art For fan Friday with Gillena 

And the next one is completely digital.
Και η επόμενη εντελώς ψηφιακή.

Connecting all these challenges, a story that has within it Magic, birds, nature... and is connected to the challenge

 

Charlotte     Elephant's Child

The last earthly paradise

In a forgotten corner of the world, there was a forest that no map had ever included. The villagers whispered stories about it – how the air shimmered and the trees whispered, how strange creatures wandered within. It was the only place where apples glowed faintly at night and the berries softly sang lullabies when looked upon with respect; this forest was a shared secret among the locals.

Eleni, a girl who once lived happily near the forest as a child, returned now as an adult to bury her mother. At the funeral, she felt overwhelmed, for while her mother had often asked her to visit, she had always refused, prioritizing work above all else. Now, on this day, she couldn’t understand why she felt such deep sadness.

As she stood by the grave, memories flooded her mind – the laughter they shared, the stories her mother told about the magical forest, and the strength of their bond. The weight of sorrow pressed heavily on her heart, as she had taken for granted the time they had together, always believing there would be more opportunities to connect in the future, dedicating the present to work.

In that moment of reflection, a gentle breeze rustled the leaves around her, as if the forest itself was calling out to her. The whispers of the trees seemed to echo her mother’s voice, urging her to remember the magic they once shared. Eleni felt a flicker of hope ignite within her, a desire to reconnect not only with her mother’s memory but also with the enchanting world that had once filled her childhood with wonder and her wanderings in the enchanted forest stopped there..

The next morning, relatives and villagers giving her their hands informed her that the secret forest was now visible on Google Maps, and companies were interested in developing it. They asked her to come and to include her in the help team and as a lawyer, help them save at least part of the forest, if not all of it, from reckless exploitation.

Determined, she decided to return to the forest to help save it, to honor her mother’s spirit, and to seek out the magic that still lay hidden in its depths. Perhaps, in doing so, she could find solace and a way to heal the wounds of her heart.

Ο τελευταίος επίγειος παράδεισος

Σε μια ξεχασμένη γωνιά του κόσμου, υπήρχε ένα δάσος που κανένας χάρτης δεν είχε συμπεριλάβει ποτέ. Οι χωρικοί ψιθύριζαν ιστορίες γι' αυτό - πώς ο αέρας λαμπύριζε και τα δέντρα ψιθύριζαν, πώς παράξενα πλάσματα περιπλανιόντουσαν μέσα. Ήταν το μόνο μέρος όπου τα μήλα έλαμπαν αμυδρά τη νύχτα και τα μούρα τραγουδούσαν απαλά νανουρίσματα όταν τα κοίταζαν με σεβασμό, αυτό το δάσος ήταν ένα κοινό μυστικό των ντόπιων.

Η Ελένη, ένα κορίτσι που κάποτε ζούσε ευτυχισμένα κοντά στο δάσος ως παιδί, επέστρεψε τώρα ως ενήλικη για να θάψει τη μητέρα της. Στην κηδεία, ένιωθε καταβεβλημένη, γιατί ενώ η μητέρα της της ζητούσε συχνά να την επισκεφτεί, εκείνη πάντα αρνούνταν, δίνοντας προτεραιότητα στη δουλειά πάνω απ' όλα. Τώρα, αυτή την ημέρα, δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί ένιωθε τόσο βαθιά θλίψη.

Καθώς στεκόταν δίπλα στον τάφο, αναμνήσεις κατέκλυσαν το μυαλό της - τα γέλια που μοιράστηκαν, οι ιστορίες που έλεγε η μητέρα της για το μαγικό δάσος και η δύναμη του δεσμού τους. Το βάρος της λύπης πίεζε έντονα την καρδιά της, καθώς θεωρούσε δεδομένο τον χρόνο που είχαν να περάσουν  μαζί, πιστεύοντας πάντα ότι θα υπήρχαν περισσότερες ευκαιρίες να συνδεθούν στο μέλλον, αφιέρωνε το παρόν στη δουλειά.

Εκείνη τη στιγμή της περισυλλογής, ένα απαλό αεράκι θρόιζε τα φύλλα γύρω της, σαν να την φώναζε το ίδιο το δάσος. Οι ψίθυροι των δέντρων έμοιαζαν να αντηχούν τη φωνή της μητέρας της, παροτρύνοντας την να θυμηθεί τη μαγεία που κάποτε μοιραζόντουσαν. Η Ελένη ένιωσε μια λάμψη ελπίδας να φλέγεται μέσα της, μια επιθυμία να επανασυνδεθεί όχι μόνο με τη μνήμη της μητέρας της αλλά και με τον μαγευτικό κόσμο που κάποτε είχε γεμίσει με θαυμασμό την παιδική της ηλικία και η περιπλάνησή της στο μαγεμένο δάσος σταμάτησε εκεί.

Το πρωί οι συγγενείς και οι κάτοικοι του χωριού δίνοντάς της τα χέρια τους, την ενημέρωσαν ότι το μυστικό δάσος φαίνεται πλέον στο Google Maps και εταιρίες εκμετάλλευσης ενδιαφέρονται να χτίσουν, να χτίσουν.... Της ζήτησαν να έρθει να τη συμπεριλάβουν στην ομάδα βοήθειας και ως δικηγόρος να τους βοηθήσει να σώσουν έστω ένα μέρος αν όχι όλο το δάσος από την αλόγιστη  εκμετάλλευση. 

 

Αποφάσισε να επιστρέψει στο δάσος  να βοηθήσει στη σωτηρία του,   να τιμήσει το πνεύμα της μητέρας της και να αναζητήσει τη μαγεία που ακόμα κρυβόταν στα βάθη του. Ίσως, κάνοντας αυτό, να μπορούσε να βρει παρηγοριά και έναν τρόπο να γιατρέψει τις πληγές της καρδιάς της.