Η Ξεκούραση/ The Rest

Σύνδεση με το 

 Words for Wednesday

Από τη  Carlotte

Έγειρε το σώμα της πάνω στην τεράστια πέτρα στην άκρη του χωραφιού, αναζητώντας λίγη ανάπαυλα. Σκέφτηκε την πρότερη ζωή της στην πόλη, τα λόγια και τα γέλια των συναδέλφων:

«Δε θα μείνεις ούτε έναν μήνα εκεί»

«Τι δουλειά έχεις εσύ στο χωριό;»

«Αγρότισσα εσύ, τα τακούνια που θα τα φοράς;»

 Τα μάτια της βούρκωσαν, τα πόδια της τώρα ήταν λασπωμένα από το πότισμα.. Άγγιξε απαλά το ποδαράκι του παιδιού της, χαμένο μέσα στην αγκαλιά της, στα χείλη της ένα αχνό χαμόγελο φάνηκε για λίγο, θυμίζοντας μια μελλοντική ευτυχία μαζί με το γιό της.

Έκοψε έναν ηλίανθο, τον κοίταξε ευχαριστημένη, η φετινή συγκομιδή ηλιόσπορων θα  ήταν καλή.  Ο ήλιος τώρα γέρνοντας έδινε στα πέταλά τους χρυσό χρώμα, ίσως ήταν αρκετοί για να καλύψουν τα χρέη της. Θα αντέξει ο καιρός μέχρι το θερισμό, να ελαφρύνει τις δυσκολίες του χειμώνα που πλησιάζει.

Το μόνο που ήθελε τώρα, ήταν να ξεκουραστεί. Έστρεψε το βλέμμα της προς τον ουρανό. Η σελήνη άρχισε να φαίνεται, απαλή και γαλήνια. 

Ο ήλιος είχε δύσει, έπρεπε να γυρίσει σπίτι με το μωρό της.

 Η Μαρία, με το βλέμμα γεμάτο αποφασιστικότητα, ξεκίνησε για  το σπίτι. Θα τα καταφέρουν

Caterina

An attempt at translation!

 The Rest

She leaned her body against the massive stone at the edge of the field, seeking a moment of respite. She thought of her previous life in the city, her eyes welling up with tears, her feet now muddy from watering. She touched her baby's tiny foot, lost in her embrace, a faint smile appearing on her lips for a moment, a reminder of a future happiness with her son.

She cut a sunflower, looked at it with satisfaction, this year's sunflower harvest would be good. The setting sun now cast a golden glow on their petals, perhaps there would be enough to cover her debts. She hoped there would be more, it could solve her problems and ease the hardships of the approaching winter.

All she wanted now was to rest. She turned her gaze to the sky. The moon was beginning to show, soft and serene. The sun had set, she had to go home with her baby. Maria, with a determined look in her eyes, started for home.

They will make it. 

If you are interested, read here the history of the old train station in my area!