The old book of fairy tales/Το παλιό βιβλίο των παραμυθιών

Connect with  Words for Wednesday 30/4/2025

On the wall opposite her bed was the old bookshelf. She always chose two or three books, sat in her corner armchair, and entered other, magical worlds. No matter how terrible things were, she would emerge from her room feeling strong. That Monday, after so many insults and the lack of respect at work, Anastasia, almost in tears, headed towards her room and stood in front of the bookshelf. 

She looked in despair, her tear-filled eyes fell on an imposing book that seemed out of place and was very old. Its pages were yellowed, and as she picked it up, memories flooded over her—memories of her happy past life that had long gone. She sat in her corner and smelled it, the fairy tale book her mother used to read to her, and her tears flowed even more.

She opened it, and as she turned the pages one by one, she felt a sense of peace wash over her. She remembered the warmth of the family that surrounded her, the respect they offered her, and her mother’s words:

 'When one door closes, another opens, ready to welcome you.'

 She wiped her eyes, closed the book, and put it back in its place. It was as if the book itself had offered her its wisdom, the words, and the respect she had forgotten... 

She had made her decision: 'I will resign from my job,' she thought, and a smile appeared on her lips.

Το παλιό βιβλίο των παραμυθιών

 Στον απέναντι  από το κρεβάτι της τοίχο η παλιά βιβλιοθήκη, πάντα επέλεγε δυο τρία βιβλία, καθόταν στην πολυθρόνα της γωνίας και έμπαινε σε κόσμους άλλους, μαγικούς, έτσι όσο χάλια κι αν ήταν έβγαινε από το δωμάτιό της δυνατή. Εκείνη τη Δευτέρα μετά από τόσες προσβολές και την έλλειψη σεβασμού στη δουλειά,  η Αναστασία σχεδόν κλαίγοντας κατευθύνθηκε προς το δωμάτιό της και στάθηκε μπροστά στη βιβλιοθήκη.

 Κοίταζε με απόγνωση,  τα δακρυσμένα μάτια της έπεσαν σ'  ένα επιβλητικό βιβλίο, έμοιαζε να μην ανήκει εκεί και ήταν πολύ παλιό. Οι σελίδες του κιτρινισμένες, το πήρε στα χέρια της και τότε οι αναμνήσεις την κατέκλεισαν,  αναμνήσεις από την παλιά της ευτυχισμένη ζωή που είχαν περάσει. Κάθισε στη γωνιά της και το μύρισε, το βιβλίο των παραμυθιών που της διάβαζε η μαμά,  τα δάκρυα έγιναν περισσότερα. Το άνοιξε και καθώς γύριζε τις σελίδες μία προς μία, ένιωσε μια παραπάνω αίσθηση γαλήνης να την πλημμυρίζει. Θυμήθηκε τη ζεστασιά την οικογένεια που την περιέκλειε, τον σεβασμό που της προσέφερε και τα λόγια της μαμάς 

"Όταν κλείνει μια πόρτα μια άλλη ανοίγει έτοιμη να σε δεχθεί".

  Σκούπισε τα μάτια της έκλεισε το βιβλίο και το έβαλε στη θέση του.  Σαν το ίδιο το βιβλίο να της προσέφερε τη σοφία του, τις λέξεις και το σεβασμό που είχε ξεχάσει... 

Είχε πάρει την απόφασή της,

 "θα παραιτηθώ από τη δουλειά" 

σκέφτηκε και ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη της.

Η Μοναχική Αλεπού και ο Κρυμμένος Θησαυρός

 

The Lonely Fox and the Hidden Treasure

Illustrate the exciting journey of Liza, Charlotte, and Elephant Child!

Charlotte

Once upon a time, deep in the heart of an enchanted forest, lived a solitary fox named Felix. He had no family, no friends, and spent most of his days wandering alone. Other animals feared him, thinking he was cruel because he never spoke to anyone. But in truth, Felix was simply lonely.

One evening, as the golden sun dipped behind the trees, Felix discovered an old, crumbling map hidden beneath a pile of leaves. In the middle of the map, there was an "X" marking the location of a treasure. His heart raced with excitement.

“This could change everything!” Felix whispered to himself.

Determined to find the treasure, Felix sneaked through the dense forest, careful not to alert the owls or badgers who might try to steal his secret. After hours of searching, he reached a dark cave where the treasure was supposed to be. But as he entered, he heard a deep, rumbling growl.

A massive bear stood in the shadows, guarding a wooden chest. "Who dares disturb my home?" the bear roared.

Felix trembled but took a deep breath.

 "I don’t want trouble. I only seek the treasure."

The bear studied him for a moment and then chuckled. "Many have tried to take this treasure with cruel intentions. But you seem different."

Felix hesitated. Maybe it wasn’t treasure he truly wanted—maybe it was friendship.

Instead of running, he sat down. "Would you like some company?"

The bear blinked in surprise. No one had ever said that before. Slowly, he smiled and nodded. "Perhaps. But first, let’s open this chest together."

Inside, instead of gold or jewels, they found an old book filled with stories of the forest’s past. The two spent the entire night reading and laughing.

From that day on, Felix was no longer solitary. 
He had found something far greater than treasure
—a friend.

And whenever he needed a reminder of that, he would return to the cave, where the bear was always waiting with another story to share.

Η Μοναχική Αλεπού και ο Κρυμμένος Θησαυρός

Μια φορά κι έναν καιρό, βαθιά στην καρδιά ενός μαγεμένου δάσους, ζούσε μια μοναχική αλεπού, ο Φέλιξ . Δεν είχε οικογένεια, ούτε φίλους, και περνούσε τις μέρες του περιπλανώμενος μόνος. Τα άλλα ζώα τον φοβόντουσαν, νομίζοντας πως ήταν σκληρός, επειδή δεν μιλούσε ποτέ σε κανέναν. Όμως, στην πραγματικότητα, ο Φέλιξ ήταν απλώς μόνος και αυτή η μοναξιά τον έκανε να φαίνεται σκληρός.

Ένα βράδυ, καθώς ο χρυσός ήλιος χανόταν πίσω από τα δέντρα, ο Φέλιξ ανακάλυψε έναν παλιό, φθαρμένο χάρτη, κρυμμένο κάτω από ένα σωρό φύλλα. Στη μέση του χάρτη, υπήρχε ένα "X" που σημάδευε τη θέση ενός θησαυρού. Η καρδιά του άρχισε να χτυπά δυνατά.

«Αυτό μπορεί να αλλάξει τα πάντα!» ψιθύρισε.

Αποφασισμένος να βρει τον θησαυρό, ο Φέλιξ τρύπωσε αθόρυβα μέσα στο πυκνό δάσος, προσέχοντας να μην τον αντιληφθούν οι κουκουβάγιες και οι ασβοί που ίσως ήθελαν να του κλέψουν το μυστικό. Ύστερα από ώρες αναζήτησης, έφτασε σε μια σκοτεινή σπηλιά, όπου έπρεπε να βρίσκεται ο θησαυρός. Όμως, καθώς μπήκε μέσα, άκουσε ένα βαθύ, μουγκρητό.

Ένας τεράστιος αρκούδος στεκόταν στη σκιά, φυλάγοντας ένα ξύλινο σεντούκι. «Ποιος τολμά να ενοχλήσει το σπίτι μου;» βρυχήθηκε.

Ο Φέλιξ τρόμαξε, αλλά πήρε μια βαθιά ανάσα. «Δεν θέλω φασαρίες. Ήρθα μόνο για τον θησαυρό.»

Ο αρκούδος τον κοίταξε προσεκτικά και ύστερα γέλασε. «Πολλοί προσπάθησαν να πάρουν αυτόν τον θησαυρό με σκληρές προθέσεις. Αλλά εσύ μοιάζεις διαφορετικός.»

Ο Φέλιξ δίστασε. Ίσως δεν ήταν ο θησαυρός που αναζητούσε πραγματικά—ίσως αυτό που χρειαζόταν ήταν μια φιλία.

Αντί να φύγει, κάθισε κάτω. «Θα ήθελες λίγη παρέα;»

Ο αρκούδος ανοιγόκλεισε τα μάτια του ξαφνιασμένος. Κανείς δεν του είχε ξαναπεί κάτι τέτοιο. Σιγά σιγά, χαμογέλασε και έγνεψε καταφατικά. «Ίσως. Αλλά πρώτα, ας ανοίξουμε αυτό το σεντούκι μαζί.»

Μέσα, αντί για χρυσό ή κοσμήματα, βρήκαν ένα παλιό βιβλίο γεμάτο ιστορίες για το παρελθόν του δάσους. Πέρασαν όλη τη νύχτα διαβάζοντας και γελώντας.

Από εκείνη την ημέρα, ο Φέλιξ δεν ήταν πια μοναχικός. Είχε βρει κάτι πολύ πιο πολύτιμο από έναν θησαυρό—έναν φίλο.

Και όποτε ήθελε να θυμηθεί αυτή τη στιγμή, πάντα επέστρεφε στη σπηλιά, όπου ο αρκούδος τον περίμενε με μια νέα ιστορία να μοιραστεί.

Caterina

Τί προσφέρουν τα παραμύθια σε μικρούς και μεγάλους.

Η αστερόσκονη στην καθημερινότητα.

Από τον Ηρόδοτο, τον Αριστοτέλη, αλλά και άλλους ιστορικούς και φιλοσόφους η χρήση των παραμυθιών αναφέρεται   ως μέσω  για την αγωγή, καθώς και τη ψυχαγωγία των παιδιών.

(Η εικόνα δημιουργήθηκε με τη χρήση ΑΙ ύστερα από περιγραφή)

 Το παραμύθι είναι αυτό που βρίσκεται κοντά στο μύθο, αλλά διαφέρει από αυτόν, διότι μύθος είναι μια αλληγορική διήγηση που έχει στόχο την ηθική διδασκαλία ενώ το παραμύθι είναι προφορική  ή γραπτή  αφήγηση με περισσότερους στόχους, η οποία αποτελείται από πολλά διαδοχικά επεισόδια τα λεγόμενα  μοτίβα που πολλές φορές περικλείουν φανταστικά πλάσματα, μαγικές καταστάσεις, εξωπραγματικά τοπία, μεταφορά του αναγνώστη ή του ακροατή σε κόσμους και τόπους κατασκευασμένους από την ίδια τη φαντασία του που διεγείρεται. Τα παραμύθια πυροδοτούν τη φαντασία και διεγείρουν τη δημιουργική σκέψη. 

• Τa παραμύθια συχνά προσφέρoυν ηθικά μαθήματα και διδάσκουν  αξίες όπως είναι το θάρρος, η αγάπη,  η ειλικρίνεια, η επιμονή, η υπομονή, ο σεβασμός, η ενσυναίσθηση και άλλες.
•  Η καθοδήγηση που προσφέρεται από τα παραμύθια μέσω της μεταφοράς σημαντικών μηνυμάτων από τον τρόπο ανταπόκρισης των ηρώων στις προκλήσεις αλλά και τις ηθικές επιλογές τους είναι αδιαμφισβήτητη. 
•  Τα παραμύθια προκαλούν μια σειρά από συναισθήματα στον αναγνώστη ή τον ακροατή όπως είναι η χαρά, ο φόβος, η λύπη, αλλά και η ελπίδα, τον βοηθούν να τα εξερευνήσει και να τα κατανοήσει και παρέχουν έναν ασφαλή χώρο, έτσι ώστε να τα βιώσει και να τα επεξεργαστεί.
•  Τα παραμύθια δεν είναι για τα παιδιά μόνο φυγή από την πραγματικότητα και το δύσκολο σημερινό κόσμο σε έναν άλλο, δελεαστικό, αλλά δημιουργούν κόσμους ανύπαρκτους,  διαφορετικούς, οξύνουν τη σκέψη και διευρύνουν το νου, καλλιεργούν τη φαντασία και την αισθητική μόρφωση, καθώς το περιεχόμενό τους προκαλεί τέτοια συγκίνηση που μόνο η τέχνη μπορεί να προκαλέσει.

 Μέσω των  παραμυθιών δίνεται στα παιδιά η δυνατότητα να νοηματοδοτήσουν τον κόσμο.
Τα παραμύθια μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να μάθουν για διαφορετικούς πολιτισμούς, καθώς και τρόπους ζωής. Μπορούν επίσης να τα βοηθήσουν να αναπτύξουν κοινωνικές δεξιότητες, όπως η συνεργασία, η επικοινωνία και η επίλυση συγκρούσεων.
Τα παραμύθια αποτελούν κοινό έδαφος για τη σύνδεση μεταξύ των γενεών αφού           παρέχουν κοινές πολιτιστικές εμπειρίες. 
Τα παραμύθια μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να χαλαρώσουν και να αποβάλλουν το στρες. 
Μπορούν επίσης να προωθήσουν την ψυχική τους ευημερία και να τους  βοηθήσουν να αντιμετωπίσουν δύσκολες καταστάσεις και να βρουν ελπίδα.
  Επιπρόσθετα το όφελος από την ανάγνωση των παραμυθιών είναι διπλό αφού και ο ενήλικας που λέει τα παραμύθια το απολαμβάνει, ξαναγυρίζοντας στην παιδική του ηλικία, αλλά και το παιδί.                                                                                                                 Εξαιρετικά σημαντική είναι η επιλογή του παραμυθιού και  επιβάλλεται να είναι κατάλληλο για την ηλικία, τα ενδιαφέροντα καθώς και το προφίλ του παιδιού.

• Μέσα από το παραμύθι το παιδί να αναπτύσσει τον προφορικό του λόγο, εμπλουτίζει το λεξιλόγιο του και να έρχεται σε επαφή με τον γραπτό λόγο καθώς συνδυάζει τις λέξεις με το κείμενο που βλέπει στο βιβλίο. 

   Συμπερασματικά τα παραμύθια συνεισφέρουν στη γνωστική, γλωσσική, ψυχοκοινωνική καθώς και την κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών. 

Είναι χρήσιμο λοιπόν με κάθε ευκαιρία να γίνεται ανάγνωση ή ακρόαση παραμυθιών από τα παιδιά καθώς τα οφέλη είναι πολλαπλά.

 

Μη επαγγελματική χρήση. 

Μόνο για σκοπούς ενημέρωσης και με αναφορά του δημιουργού.

https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/