The Story of the Hummingbird/ Η ιστορία με το κολιμπρί (μια ιστορία για την ατομική ευθύνη)

The Story of the Hummingbird

Connect with  Words for Wednesday 21/05/2025

Once upon a time, in a paradise-like forest, there lived a small hummingbird. It was known for its beauty and speed, with wings that sparkled in the sun. The hummingbird loved to fly from flower to flower, enjoying the nectar and admiring the beauty of nature.

One day, a great fire broke out in the forest. The flames began to destroy the trees and flowers, and the people, animals, and birds panicked. Their lives were in danger, and everyone ran to save themselves, but the hummingbird, seeing the destruction, decided to do something.

"I will do what I can," it thought. It started to fly towards the fire, filled with courage. With its small beak, it began to take drops of water from a nearby lake and throw them onto the fire.

The other animals looked at it in wonder. "What do you think you will achieve with so few drops?" asked a turtle. "It is impossible to extinguish the fire!"

But the hummingbird was undeterred. "I am doing what I can," it replied. "Every drop counts!"

Continuing its effort, the hummingbird did not stop. Soon, its friends began to follow it. The rabbit, the fox, and even the turtle decided to help. Each of them brought water in their own way. The rabbit ran quickly, the fox brought leaves, and the turtle, although slowly, brought water from the lake.

With the cooperation and effort of everyone, the fire began to extinguish. Gradually, the flames receded, and the forest began to breathe again. All the inhabitants of the forest were very happy and realized that, although the hummingbird was small, its effort had inspired everyone to do their part.

From that day on, the hummingbird became a symbol of courage and cooperation. It always remembered that no matter how small someone is, they can make a difference if they try.

Η Ιστορία του Κολιμπρί

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα παραδεισένιο δάσος, ζούσε ένα μικρό κολιμπρί. Ήταν γνωστό για την ομορφιά του και την ταχύτητά του, με φτερά που έλαμπαν στον ήλιο. Το κολιμπρί αγαπούσε να πετάει από λουλούδι σε λουλούδι, να απολαμβάνει το νέκταρ και να θαυμάζει την ομορφιά της φύσης.

Μια μέρα, ξέσπασε μια μεγάλη φωτιά στο δάσος. Οι φλόγες άρχισαν να καταστρέφουν τα δέντρα και τα λουλούδια, και οι άνθρωποι, τα ζώα και τα πουλιά πανικοβλήθηκαν. Η ζωή τους ήταν σε κίνδυνο, όλοι έτρεχαν να σωθούν, αλλά το κολιμπρί, βλέποντας την καταστροφή, αποφάσισε να κάνει κάτι.

«Θα κάνω αυτό που μου αναλογεί», σκέφτηκε. Ξεκίνησε να πετάξει προς τη φωτιά, γεμάτο θάρρος. Με το μικρό του Ράμφος, άρχισε να παίρνει σταγόνες νερού από μια κοντινή λίμνη και να τις ρίχνει στη φωτιά.

Τα άλλα ζώα τον κοίταζαν με απορία.

 «Τι νομίζεις ότι θα καταφέρεις με τόσες λίγες σταγόνες;» ρώτησε μια χελώνα. «Είναι αδύνατο να σβήσεις τη φωτιά!»

Αλλά το κολιμπρί δεν πτοήθηκε. «Κάνω αυτό που μπορώ», απάντησε. «Κάθε σταγόνα μετράει!»

Συνεχίζοντας την προσπάθειά του, το κολιμπρί δεν σταμάτησε. Άλλες φορές, οι φίλοι του άρχισαν να τον ακολουθούν. Ο λαγός, η αλεπού και ακόμη και η χελώνα αποφάσισαν να βοηθήσουν. Ο καθένας τους έφερε νερό με τον δικό του τρόπο. Ο λαγός έτρεχε γρήγορα, η αλεπού έφερνε φύλλα και η χελώνα, αν και αργά, έφερνε νερό από τη λίμνη.

Με τη συνεργασία και την εργασία όλων, η φωτιά άρχισε να σβήνει. Σιγά-σιγά, οι φλόγες υποχώρησαν και το δάσος άρχισε να αναπνέει ξανά. Όλοι οι κάτοικοι του δάσους ήταν πολύ χαρούμενοι και συνειδητοποίησαν ότι, αν και το κολιμπρί ήταν μικρό, η προσπάθειά του είχε εμπνεύσει όλους να κάνουν το δικό τους μερίδιο.

Από εκείνη την ημέρα, το κολιμπρί έγινε σύμβολο θάρρους και συνεργασίας. Θυμόταν πάντα ότι, από το πόσο μικρός είναι κάποιος, μπορεί να κάνει τη διαφορά αν προσπαθήσει.