Το περήφανο βατραχάκι

Μύθος του Αισώπου: Το περήφανο βατραχάκι

All rights reserved©Aridaiaplace

Ένας μύθος που τονίζει την αξία της ταπεινοφροσύνης που  φέρνει σοφία και ευτυχία, ενώ η υπερηφάνεια οδηγεί σε άσχημες καταστάσεις.

      (Η εικόνα έχει γίνει με τη χρήση ΑΙ ύστερα από λεπτομερή περιγραφή)

Το περήφανο βατραχάκι

 Σε μια χώρα μακρινή υπήρχε μια όμορφη μικρή λιμνούλα, στην οποία ζούσε μία αγαπημένη  οικογένεια βατράχων. Το πιο ταλαντούχο και όμορφο από τα μέλη ήταν το μικρότερο  βατραχάκι της οικογένειας. Το βατραχάκι αυτό όμως ήταν πολύ περήφανο, πίστευε ότι μπορούσε να κάνει τα πάντα και συνήθιζε να κορδώνεται και να παινεύεται όπου βρισκόταν και όπου στεκόταν σε όλα τα ζώα του δάσους. Όλη μέρα επαινούσε τα προσόντα και τις χάρες του.

«Πηδάω πιο ψηλά από όλους»

«Κράζω πιο δυνατά από όλους»

«Είμαι πιο όμορφος απ’ όλους».

«Είμαι καλύτερος απ’ όλους».

    (Η εικόνα έχει γίνει με τη χρήση ΑΙ ύστερα από λεπτομερή περιγραφή)

Η υπερηφάνεια και η έπαρση του μικρού βατράχου ανησύχησε τη μητέρα του.  Δεν της άρεσε αυτή η έπαρση και φοβόταν για το βατραχάκι της, ήξερε πως αν συνεχίσει  να έχει υπερβολική αυτοπεποίθηση και να παινεύεται τόσο πολύ, κάποια μέρα θα φαινόταν η αλήθεια και θα απογοητευόταν και θα έδειχνε τόσο ανόητος μπροστά στους φίλους και συγγενείς του.
 Έτσι αποφάσισε να πάει  να συμβουλευτεί τον παππού βάτραχο και τη γιαγιά βατραχίνα.
Αφού τους ενημέρωσε για το πρόβλημα, η μαμά βατραχίνα ζήτησε τη βοήθειά τους και τους εξέφρασε τη στενοχώρια της. Ο παππού και η γιαγιά συμπόνεσαν τη μαμά και ανησύχησαν για τον μικρό, έτσι αποφάσισαν  να συμβουλέψουν τον μικρό, για να λογικευτεί.
Φώναξαν λοιπόν το μικρό περήφανο βατραχάκι και του είπαν ότι θα πρέπει να είναι ταπεινός.
 «Υπάρχουν  πολλά ζώα στο δάσος, που είναι πιο όμορφα, πιο έξυπνα, πιο μεγάλα από εσένα, αλλά δεν το υπερηφανεύονται».
 «Αργά ή γρήγορα, θα βρεθούν ζώα που θα σε κοροϊδέψουν γι'  αυτά που λες».  
Δυστυχώς, το βατραχάκι δεν έδωσε σημασία στην πείρα τους και στα σοφά τους λόγια. Από το ένα αυτί μπήκαν τα λόγια από το άλλο βγήκαν, χωρίς να  τον αγγίξουν καθόλου.
Ο καιρός περνούσε και το βατραχάκι ζούσε εκεί στο στενό του περιβάλλον, γύρω από την πανέμορφη  λίμνη. Η λίμνη ήταν γεμάτη νούφαρα και γύρω της υπήρχαν κάθε λογής δέντρα και πουλιά. Πεταλούδες πετούσαν παντού και ο ήλιος έκανε τα πράσινα φύλλα να λαμπυρίζουν και να καθρεφτίζονται μέσα στη λίμνη. Δε γνώρισε όμως τον κόσμο που ήταν πέρα από αυτήν.  Έκανε παρέα με τους φίλους και τα ξαδέρφια του και όλη την ώρα επιδείκνυε τα προσόντα, τα κάλη, τα ταλέντα και τις δεξιότητές του. Δεν είχε μπει μέσα στο δάσος ούτε στην κοιλάδα για να γνωρίσει και άλλα ζώα.
Μια όμορφη μέρα με λιακάδα ήρθε στη λίμνη για να πιεί νερό μια αγελάδα, πρώτη φορά στη μικρή τους ζωή τα βατραχάκια έβλεπαν ένα τέτοιο ζώο.

Η υπερηφάνεια και η έπαρση του μικρού βατράχου ανησύχησε τη μητέρα του.  Δεν της άρεσε αυτή η έπαρση και φοβόταν για το βατραχάκι της, ήξερε πως αν συνεχίσει  να έχει υπερβολική αυτοπεποίθηση και να παινεύεται τόσο πολύ, κάποια μέρα θα φαινόταν η αλήθεια και θα απογοητευόταν και θα έδειχνε τόσο ανόητος μπροστά στους φίλους και συγγενείς του.
 Έτσι αποφάσισε να πάει  να συμβουλευτεί τον παππού βάτραχο και τη γιαγιά βατραχίνα.
Αφού τους ενημέρωσε για το πρόβλημα, η μαμά βατραχίνα ζήτησε τη βοήθειά τους και τους εξέφρασε τη στενοχώρια της. Ο παππού και η γιαγιά συμπόνεσαν τη μαμά και ανησύχησαν για τον μικρό, έτσι αποφάσισαν  να συμβουλέψουν τον μικρό, για να λογικευτεί.
Φώναξαν λοιπόν το μικρό περήφανο βατραχάκι και του είπαν ότι θα πρέπει να είναι ταπεινός.
 «Υπάρχουν  πολλά ζώα στο δάσος, που είναι πιο όμορφα, πιο έξυπνα, πιο μεγάλα από εσένα, αλλά δεν το υπερηφανεύονται».
 «Αργά ή γρήγορα, θα βρεθούν ζώα που θα σε κοροϊδέψουν γι'  αυτά που λες».  
Δυστυχώς, το βατραχάκι δεν έδωσε σημασία στην πείρα τους και στα σοφά τους λόγια. Από το ένα αυτί μπήκαν τα λόγια από το άλλο βγήκαν, χωρίς να  τον αγγίξουν καθόλου.
Ο καιρός περνούσε και το βατραχάκι ζούσε εκεί στο στενό του περιβάλλον, γύρω από την πανέμορφη  λίμνη. Η λίμνη ήταν γεμάτη νούφαρα και γύρω της υπήρχαν κάθε λογής δέντρα και πουλιά. Πεταλούδες πετούσαν παντού και ο ήλιος έκανε τα πράσινα φύλλα να λαμπυρίζουν και να καθρεφτίζονται μέσα στη λίμνη. Δε γνώρισε όμως τον κόσμο που ήταν πέρα από αυτήν.  Έκανε παρέα με τους φίλους και τα ξαδέρφια του και όλη την ώρα επιδείκνυε τα προσόντα, τα κάλη, τα ταλέντα και τις δεξιότητές του. Δεν είχε μπει μέσα στο δάσος ούτε στην κοιλάδα για να γνωρίσει και άλλα ζώα.
Μια όμορφη μέρα με λιακάδα ήρθε στη λίμνη για να πιεί νερό μια αγελάδα, πρώτη φορά στη μικρή τους ζωή τα βατραχάκια έβλεπαν ένα τέτοιο ζώο.

 (Η εικόνα έχει γίνει με τη χρήση ΑΙ ύστερα από λεπτομερή περιγραφή)

«Κοιτάξτε πόσο μεγάλη είναι» έλεγε ο πρώτος του ξάδερφος.

«Κοιτάξτε πόσο δυνατή» έλεγε το γειτονόπουλο.

«Τόσο μεγάλο και δυνατό ζώο δεν έχουμε ξαναδεί» έλεγε ο άλλος του ξάδερφος.

«Εσύ μπορείς να γίνεις τόσο μεγάλος και δυνατός;» τον ρώτησαν τα ξαδέρφια του, αποφασισμένα να τον πειράξουν που τόσον καιρό παίνευε τις χάρες, τις αρετές και τα προσόντα του.

Το βατραχάκι  καθώς πίστευε και διαλαλούσε πως ήταν καλύτερο από όλους σε όλα, για να αποδείξει ότι μπορούσε να γίνει τόσο μεγάλο όσο η αγελάδα φούσκωσε όσο μπορούσε, κρατώντας την αναπνοή του.

«Είσαι πολύ μικρότερο από την αγελάδα» του είπαν γελώντας.

Το βατραχάκι συνέχισε να φουσκώνει και να κρατάει την αναπνοή του, ώσπου πόνεσε το πρόσωπό του. Τα ξαδέρφια του τότε σταμάτησαν να γελούν  και ανήσυχα για εκείνο το παρακαλούσαν να σταματήσει. Το θέαμα αυτό το περίμεναν πολύ καιρό, είχαν κουραστεί πια από τα παινέματά του.

Το βατραχάκι ντροπιάστηκε και ντράπηκε τόσο πολύ, να φυσάει και να ξεφυσάει και σκεφτόταν με δάκρυα στα μάτια αυτά που τους έλεγε πριν… Προσπαθούσε ακόμη να αποδείξει την ανωτερότητά του ώσπου  άρχισε να ζαλίζεται και κατάλαβε ότι η προσπάθεια είναι μάταιη. Το στόμα του πονούσε και ζαλιζόταν πολύ.  Όσο και να κρατούσε την ανάσα του, ποτέ δε θα έφτανε το μέγεθος της αγελάδας. Τότε έφυγε πικραμένο και σε μια άκρη μόνο του έκλαιγε.

Η μητέρα του, που παρακολουθούσε από μακριά, πήγε κοντά του, το παρηγόρησε και του μίλησε για την έπαρση και πόσο κακό κάνει.

Ηθικό δίδαγμα

Η έπαρση δεν έχει καλά αποτελέσματα.
                  Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε τα όριά μας.
                Η οικογένεια είναι εκεί και στηρίζει τα μέλη της.

 

All rights reserved©Aridaiaplace

https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/