The Deaf Frog and the Summit./ Το Κουφό Βατραχάκι και η Κορυφή.

The Deaf Frog and the Summit

Once upon a time, in a quiet lake filled with water lilies and green frogs, lived a little frog with a unique trait: he could not hear well. In fact, he was almost deaf. He could not hear the voices of the others, nor the comments they made around him.

Next to that lake, there was a large hill. All the frogs dreamed of reaching its summit, but no one succeeded. It was very difficult. Most of them gave up, telling one another, 

"It's impossible! We can't do it! There's no point in trying!"

One day, the deaf frog announced that he would try to climb the hill. The others laughed, saying, "You? But you can't even hear! You have no hope!"

But the little frog, who heard none of this, began his journey. He had no thoughts of the others' voices, only the image of the summit in his mind.

He climbed slowly, with determination and courage. He fell, got back up, and tried again. As the others watched, they continued to say, "He will get tired... He will give up..."

However, he heard nothing. And he did not stop.

Day by day, the little frog got closer to the summit.

 And one bright morning — he did it! He stood at the top and looked down at the lake from above. His heart filled with joy; it was his first great success.

Το Κωφό Βατραχάκι και η Κορυφή

Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια ήσυχη λίμνη γεμάτη νούφαρα και  πράσινα βατραχάκια, ζούσε ένα μικρό βατραχάκι που είχε μια ιδιαιτερότητα: δεν άκουγε καλά. Στην πραγματικότητα, ήταν σχεδόν κωφό. Δεν μπορούσε να ακούσει τις φωνές των άλλων, ούτε τα σχόλια που έκαναν γύρω του.

Δίπλα σ’  εκείνη τη λίμνη, υπήρχε ένας μεγάλος λόφος. Όλοι οι βάτραχοι ονειρεύονταν να φτάσουν στην κορυφή του, αλλά κανείς δεν τα κατάφερνε. Ήταν πολύ δύσκολο. Οι περισσότεροι εγκατέλειπαν την προσπάθεια, λέγοντας ο ένας στον άλλον:

«Είναι αδύνατο! Δεν μπορούμε! Δεν έχει νόημα να προσπαθούμε!»

Μια μέρα, το κουφό βατραχάκι ανακοίνωσε πως θα προσπαθήσει να ανέβει στον λόφο. Οι άλλοι γέλασαν:

«Εσύ; Μα εσύ δεν ακούς καν! Δεν έχεις καμία ελπίδα!»

Αλλά το βατραχάκι, που δεν άκουσε τίποτα από όλα αυτά, ξεκίνησε το ταξίδι του. Δεν είχε στο μυαλό του τις φωνές των άλλων, μόνο την εικόνα της κορυφής.

Ανέβαινε σιγά σιγά, με πείσμα και κουράγιο. Έπεφτε, σηκωνόταν, ξαναπροσπαθούσε. Όσο οι άλλοι το παρακολουθούσαν, συνέχιζαν να λένε:

«Θα κουραστεί… Θα τα παρατήσει…»

Όμως εκείνο δεν άκουγε τίποτα. Και δεν σταμάτησε.

Μέρα με τη μέρα, το μικρό βατραχάκι πλησίαζε στην κορυφή. Και μια λαμπερή πρωινή στιγμή — τα κατάφερε! Στάθηκε στην κορυφή και κοίταξε τη λίμνη από ψηλά.

Η καρδιά του γέμισε χαρά, ήταν η πρώτη μεγάλη του επιτυχία.

©Katerina