The Deaf Frog and the Summit./ Το Κουφό Βατραχάκι και η Κορυφή.

The Deaf Frog and the Summit

Once upon a time, in a quiet lake filled with water lilies and green frogs, lived a little frog with a unique trait: he could not hear well. In fact, he was almost deaf. He could not hear the voices of the others, nor the comments they made around him.

Next to that lake, there was a large hill. All the frogs dreamed of reaching its summit, but no one succeeded. It was very difficult. Most of them gave up, telling one another, 

"It's impossible! We can't do it! There's no point in trying!"

One day, the deaf frog announced that he would try to climb the hill. The others laughed, saying, "You? But you can't even hear! You have no hope!"

But the little frog, who heard none of this, began his journey. He had no thoughts of the others' voices, only the image of the summit in his mind.

He climbed slowly, with determination and courage. He fell, got back up, and tried again. As the others watched, they continued to say, "He will get tired... He will give up..."

However, he heard nothing. And he did not stop.

Day by day, the little frog got closer to the summit.

 And one bright morning — he did it! He stood at the top and looked down at the lake from above. His heart filled with joy; it was his first great success.

Το Κωφό Βατραχάκι και η Κορυφή

Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια ήσυχη λίμνη γεμάτη νούφαρα και  πράσινα βατραχάκια, ζούσε ένα μικρό βατραχάκι που είχε μια ιδιαιτερότητα: δεν άκουγε καλά. Στην πραγματικότητα, ήταν σχεδόν κωφό. Δεν μπορούσε να ακούσει τις φωνές των άλλων, ούτε τα σχόλια που έκαναν γύρω του.

Δίπλα σ’  εκείνη τη λίμνη, υπήρχε ένας μεγάλος λόφος. Όλοι οι βάτραχοι ονειρεύονταν να φτάσουν στην κορυφή του, αλλά κανείς δεν τα κατάφερνε. Ήταν πολύ δύσκολο. Οι περισσότεροι εγκατέλειπαν την προσπάθεια, λέγοντας ο ένας στον άλλον:

«Είναι αδύνατο! Δεν μπορούμε! Δεν έχει νόημα να προσπαθούμε!»

Μια μέρα, το κουφό βατραχάκι ανακοίνωσε πως θα προσπαθήσει να ανέβει στον λόφο. Οι άλλοι γέλασαν:

«Εσύ; Μα εσύ δεν ακούς καν! Δεν έχεις καμία ελπίδα!»

Αλλά το βατραχάκι, που δεν άκουσε τίποτα από όλα αυτά, ξεκίνησε το ταξίδι του. Δεν είχε στο μυαλό του τις φωνές των άλλων, μόνο την εικόνα της κορυφής.

Ανέβαινε σιγά σιγά, με πείσμα και κουράγιο. Έπεφτε, σηκωνόταν, ξαναπροσπαθούσε. Όσο οι άλλοι το παρακολουθούσαν, συνέχιζαν να λένε:

«Θα κουραστεί… Θα τα παρατήσει…»

Όμως εκείνο δεν άκουγε τίποτα. Και δεν σταμάτησε.

Μέρα με τη μέρα, το μικρό βατραχάκι πλησίαζε στην κορυφή. Και μια λαμπερή πρωινή στιγμή — τα κατάφερε! Στάθηκε στην κορυφή και κοίταξε τη λίμνη από ψηλά.

Η καρδιά του γέμισε χαρά, ήταν η πρώτη μεγάλη του επιτυχία.

©Katerina 

The Story of the Hummingbird/ Η ιστορία με το κολιμπρί (μια ιστορία για την ατομική ευθύνη)

The Story of the Hummingbird

Connect with  Words for Wednesday 21/05/2025

Once upon a time, in a paradise-like forest, there lived a small hummingbird. It was known for its beauty and speed, with wings that sparkled in the sun. The hummingbird loved to fly from flower to flower, enjoying the nectar and admiring the beauty of nature.

One day, a great fire broke out in the forest. The flames began to destroy the trees and flowers, and the people, animals, and birds panicked. Their lives were in danger, and everyone ran to save themselves, but the hummingbird, seeing the destruction, decided to do something.

"I will do what I can," it thought. It started to fly towards the fire, filled with courage. With its small beak, it began to take drops of water from a nearby lake and throw them onto the fire.

The other animals looked at it in wonder. "What do you think you will achieve with so few drops?" asked a turtle. "It is impossible to extinguish the fire!"

But the hummingbird was undeterred. "I am doing what I can," it replied. "Every drop counts!"

Continuing its effort, the hummingbird did not stop. Soon, its friends began to follow it. The rabbit, the fox, and even the turtle decided to help. Each of them brought water in their own way. The rabbit ran quickly, the fox brought leaves, and the turtle, although slowly, brought water from the lake.

With the cooperation and effort of everyone, the fire began to extinguish. Gradually, the flames receded, and the forest began to breathe again. All the inhabitants of the forest were very happy and realized that, although the hummingbird was small, its effort had inspired everyone to do their part.

From that day on, the hummingbird became a symbol of courage and cooperation. It always remembered that no matter how small someone is, they can make a difference if they try.

Η Ιστορία του Κολιμπρί

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα παραδεισένιο δάσος, ζούσε ένα μικρό κολιμπρί. Ήταν γνωστό για την ομορφιά του και την ταχύτητά του, με φτερά που έλαμπαν στον ήλιο. Το κολιμπρί αγαπούσε να πετάει από λουλούδι σε λουλούδι, να απολαμβάνει το νέκταρ και να θαυμάζει την ομορφιά της φύσης.

Μια μέρα, ξέσπασε μια μεγάλη φωτιά στο δάσος. Οι φλόγες άρχισαν να καταστρέφουν τα δέντρα και τα λουλούδια, και οι άνθρωποι, τα ζώα και τα πουλιά πανικοβλήθηκαν. Η ζωή τους ήταν σε κίνδυνο, όλοι έτρεχαν να σωθούν, αλλά το κολιμπρί, βλέποντας την καταστροφή, αποφάσισε να κάνει κάτι.

«Θα κάνω αυτό που μου αναλογεί», σκέφτηκε. Ξεκίνησε να πετάξει προς τη φωτιά, γεμάτο θάρρος. Με το μικρό του Ράμφος, άρχισε να παίρνει σταγόνες νερού από μια κοντινή λίμνη και να τις ρίχνει στη φωτιά.

Τα άλλα ζώα τον κοίταζαν με απορία.

 «Τι νομίζεις ότι θα καταφέρεις με τόσες λίγες σταγόνες;» ρώτησε μια χελώνα. «Είναι αδύνατο να σβήσεις τη φωτιά!»

Αλλά το κολιμπρί δεν πτοήθηκε. «Κάνω αυτό που μπορώ», απάντησε. «Κάθε σταγόνα μετράει!»

Συνεχίζοντας την προσπάθειά του, το κολιμπρί δεν σταμάτησε. Άλλες φορές, οι φίλοι του άρχισαν να τον ακολουθούν. Ο λαγός, η αλεπού και ακόμη και η χελώνα αποφάσισαν να βοηθήσουν. Ο καθένας τους έφερε νερό με τον δικό του τρόπο. Ο λαγός έτρεχε γρήγορα, η αλεπού έφερνε φύλλα και η χελώνα, αν και αργά, έφερνε νερό από τη λίμνη.

Με τη συνεργασία και την εργασία όλων, η φωτιά άρχισε να σβήνει. Σιγά-σιγά, οι φλόγες υποχώρησαν και το δάσος άρχισε να αναπνέει ξανά. Όλοι οι κάτοικοι του δάσους ήταν πολύ χαρούμενοι και συνειδητοποίησαν ότι, αν και το κολιμπρί ήταν μικρό, η προσπάθειά του είχε εμπνεύσει όλους να κάνουν το δικό τους μερίδιο.

Από εκείνη την ημέρα, το κολιμπρί έγινε σύμβολο θάρρους και συνεργασίας. Θυμόταν πάντα ότι, από το πόσο μικρός είναι κάποιος, μπορεί να κάνει τη διαφορά αν προσπαθήσει. 

Λουτρά Πόζαρ!!

Αγκαλιάζοντας τη Γαλήνη της Φύσης

Στο  γρήγορο και χαοτικό κόσμο μας, υπάρχει κάτι πραγματικά μαγικό στο να βυθιζόμαστε στην ομορφιά της φύσης. 

Ένα ζωντανό καταπράσινο τοπίο, όπου το πλούσιο φύλλωμα συναντά την απαλή ροή του νερού, δημιουργώντας μια γαλήνια όαση που μας προσκαλεί να σταματήσουμε και να συλλογιστούμε. 

Κάθε φορά που πηγαίνω εντυπωσιάζομαι και ξεκουράζομαι από τη γρήγορη και δύσκολη καθημερινότητα. Μακάρι να μπορούσα να σας μεταφέρω και τους ήχους του νερού και των πουλιών!!

Αφιερώστε μια στιγμή για να αναπνεύσετε τον καθαρό αέρα, να ακούσετε τους χαλαρωτικούς ήχους του νερού και να αφήσετε τα ζωντανά πράσινα να αναζωογονήσουν το πνεύμα σας. 

Η φύση έχει έναν μοναδικό τρόπο να μας γειώνει, υπενθυμίζοντάς μας τις απλές χαρές και την ομορφιά που μας περιβάλλει κάθε μέρα.

Τι σημαίνει για εσάς η φύση; Πώς βρίσκετε ηρεμία στην ύπαιθρο;

 

Happy Mother's Day!!

There is no force more powerful than a mother's love.

Δεν υπάρχει καμία δύναμη πιο ισχυρή από την αγάπη μιας μητέρας. 

©Katerina

The old book of fairy tales/Το παλιό βιβλίο των παραμυθιών

Connect with  Words for Wednesday 30/4/2025

On the wall opposite her bed was the old bookshelf. She always chose two or three books, sat in her corner armchair, and entered other, magical worlds. No matter how terrible things were, she would emerge from her room feeling strong. That Monday, after so many insults and the lack of respect at work, Anastasia, almost in tears, headed towards her room and stood in front of the bookshelf. 

She looked in despair, her tear-filled eyes fell on an imposing book that seemed out of place and was very old. Its pages were yellowed, and as she picked it up, memories flooded over her—memories of her happy past life that had long gone. She sat in her corner and smelled it, the fairy tale book her mother used to read to her, and her tears flowed even more.

She opened it, and as she turned the pages one by one, she felt a sense of peace wash over her. She remembered the warmth of the family that surrounded her, the respect they offered her, and her mother’s words:

 'When one door closes, another opens, ready to welcome you.'

 She wiped her eyes, closed the book, and put it back in its place. It was as if the book itself had offered her its wisdom, the words, and the respect she had forgotten... 

She had made her decision: 'I will resign from my job,' she thought, and a smile appeared on her lips.

Το παλιό βιβλίο των παραμυθιών

 Στον απέναντι  από το κρεβάτι της τοίχο η παλιά βιβλιοθήκη, πάντα επέλεγε δυο τρία βιβλία, καθόταν στην πολυθρόνα της γωνίας και έμπαινε σε κόσμους άλλους, μαγικούς, έτσι όσο χάλια κι αν ήταν έβγαινε από το δωμάτιό της δυνατή. Εκείνη τη Δευτέρα μετά από τόσες προσβολές και την έλλειψη σεβασμού στη δουλειά,  η Αναστασία σχεδόν κλαίγοντας κατευθύνθηκε προς το δωμάτιό της και στάθηκε μπροστά στη βιβλιοθήκη.

 Κοίταζε με απόγνωση,  τα δακρυσμένα μάτια της έπεσαν σ'  ένα επιβλητικό βιβλίο, έμοιαζε να μην ανήκει εκεί και ήταν πολύ παλιό. Οι σελίδες του κιτρινισμένες, το πήρε στα χέρια της και τότε οι αναμνήσεις την κατέκλεισαν,  αναμνήσεις από την παλιά της ευτυχισμένη ζωή που είχαν περάσει. Κάθισε στη γωνιά της και το μύρισε, το βιβλίο των παραμυθιών που της διάβαζε η μαμά,  τα δάκρυα έγιναν περισσότερα. Το άνοιξε και καθώς γύριζε τις σελίδες μία προς μία, ένιωσε μια παραπάνω αίσθηση γαλήνης να την πλημμυρίζει. Θυμήθηκε τη ζεστασιά την οικογένεια που την περιέκλειε, τον σεβασμό που της προσέφερε και τα λόγια της μαμάς 

"Όταν κλείνει μια πόρτα μια άλλη ανοίγει έτοιμη να σε δεχθεί".

  Σκούπισε τα μάτια της έκλεισε το βιβλίο και το έβαλε στη θέση του.  Σαν το ίδιο το βιβλίο να της προσέφερε τη σοφία του, τις λέξεις και το σεβασμό που είχε ξεχάσει... 

Είχε πάρει την απόφασή της,

 "θα παραιτηθώ από τη δουλειά" 

σκέφτηκε και ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη της.

10 φράσεις του Επίκουρου που μας μαθαίνουν να ζούμε

 Επίκουρος, 341-270 π.Χ.
Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος
Ιδρυτής του "Κήπου" και του Επικουρισμού

10 Σοφά Αποφθέγματα του Επίκουρου

1.     Ματαιοπονεί όποιος επιθυμεί να γίνει ευτυχισμένος αποκτώντας πολλά».

2.     «Μη ζητάς να πλουτίσεις, αλλά να αρκεστείς στα αναγκαία».

→ Η πραγματική ευτυχία είναι η ψυχική ηρεμία και όχι οι υπερβολές.

4.     «Ο θάνατος δεν είναι τίποτα για μας, γιατί όσο ζούμε δεν υπάρχει, κι όταν έρθει, εμείς δεν υπάρχουμε πια».

5.     «Ο σοφός δεν επιλέγει το μεγαλύτερο φαγητό, αλλά το πιο ευχάριστο».

6.     «Δεν υπάρχει ανάγκη για μεγάλα λόγια εκεί που υπάρχουν έργα».

7.     «Από όλα όσα μας δίνει η σοφία για την ευτυχία της ζωής, το πιο σημαντικό είναι η φιλία».

→ Η εσωτερική γαλήνη συχνά βρίσκεται στην απλότητα και όχι στη δημόσια έκθεση.

9.     «Ο πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει πολλά, αλλά αυτός που χρειάζεται λίγα».

10.    «Δεν είναι ποτέ νωρίς ή αργά να φροντίσουμε για την ψυχή μας».

Epicurus, 341-270 BC
Ancient Greek philosopher
Founder of the "Garden" and Epicureanism

1.   “Vain is the pursuit of happiness through abundance”.

→ True happiness lies in quality, not quantity.

2.   “Do not strive to be rich, but to be content with what is necessary”.

→ Self-sufficiency is the key to freedom.

3.   “When we say pleasure is the greatest good, we do not mean sensual indulgence, but the absence of pain”.

→ Real happiness is inner peace, not excess.

4.  “Death is nothing to us; for when we exist, death is not present, and when death is present, we no longer exist”.

→ Letting go of the fear of death allows us to truly live.

5.   “The wise person does not choose the most food, but the most pleasant”.

→ Pleasure is found in moderation and simplicity.

 6.  “Where deeds exist, there is no need for grand words”.

→ Actions speak louder than words.

7.   “Of all the things that wisdom provides for a joyful life, friendship is the greatest”.

→ Deep, genuine connections are essential for happiness.

8.   “Live unnoticed”.

→ Peace often resides in simplicity and privacy.

9.   “The rich man is not the one who has the most, but the one who needs the least”.

→ True wealth is needing little.

10.  “It is neither too early nor too late to care for the soul”.

→ Self-awareness and inner work are lifelong callings.

Silent Acts of Kindness/Οι Σιωπηλές Πράξεις Καλοσύνης

 Silent Acts of Kindness

There are moments when the world feels heavy, yet within that silence, acts of kindness emerge, bringing hope back to life. No grand words or gestures are needed. Sometimes, all it takes is a message, a glance, or a person who simply stands by you and feels your pain.

Lately, I’ve been reflecting deeply on all those individuals who, in discreet and human ways, support their fellow beings. They don’t shout it from the rooftops; they just do it. Perhaps with a cup of coffee, perhaps with a quiet presence, or maybe with a surprising act of kindness. An act of kindness doesn’t need fanfare to make an impact. It can be as simple as a word, yet it resonates within us like a melody of comfort. Their kindness doesn’t seek to be noticed. It is simply... human.

I hope to become that for someone else.

Because, at the end of the day, we may not always remember what was said, but we remember how it made us feel.

Every act of kindness, no matter how small it may seem, can be the spark that ignites a fire of hope in someone else. When we show kindness, we inspire others to do the same, creating a chain of positive change.

It’s like throwing a stone into a calm lake and watching the ripples expand. Let us all be part of this chain, for kindness is the most powerful tool we have to change the world around us.

Οι Σιωπηλές Πράξεις Καλοσύνης 

Υπάρχουν στιγμές που ο κόσμος μοιάζει βαρύς, κι όμως, μέσα σε αυτή τη σιωπή, ξεπηδούν πράξεις καλοσύνης που κάνουν την ελπίδα να επιστρέφει. Δεν χρειάζονται μεγάλα λόγια ή χειρονομίες. Μερικές φορές αρκεί ένα μήνυμα, ένα βλέμμα, ένας άνθρωπος που απλώς στάθηκε δίπλα σου και ένοιωσε τον πόνο σου.

Αυτές τις μέρες, σκέφτομαι βαθιά για όλους εκείνους τους ανθρώπους που, με τρόπους διακριτικούς και ανθρώπινους, στηρίζουν τους συνανθρώπους τους, δεν το φωνάζουν, απλά το κάνουν. Ίσως με έναν καφέ, με μια σιωπηλή παρουσία, ίσως με μια πράξη καλοσύνης που ξαφνιάζει. 

Μια πράξη καλοσύνης δεν χρειάζεται φανφάρες για να έχει αντίκτυπο. Μπορεί να είναι τόσο απλή όσο μια λέξη, μα να αντηχεί μέσα μας σαν μελωδία παρηγοριάς. Η καλοσύνη τους δεν έχει  πρόθεση να φανεί. Είναι απλώς... ανθρώπινη. Η καλοσύνη κάποιων ανθρώπων, αυτό το δύσκολο καιρό με ξάφνιασε και με γέμισε ελπίδα!!

Εύχομαι να καταφέρω να γίνω αυτό για κάποιον άλλο.

Γιατί, στο τέλος της μέρας, δεν θυμόμαστε πάντα τι ειπώθηκε, θυμόμαστε όμως πώς μας έκανε να νιώσουμε.

Κάθε πράξη καλοσύνης, όσο μικρή κι αν φαίνεται, μπορεί να γίνει η σπίθα που θα ανάψει μια φωτιά ελπίδας σε κάποιον άλλο. Όταν δείχνουμε καλοσύνη, εμπνέουμε και άλλους να πράξουν το ίδιο, δημιουργώντας έτσι μια αλυσίδα θετικών αλλαγών.

Είναι σαν να ρίχνουμε μια πέτρα σε μια ήρεμη λίμνη και να παρακολουθούμε τους κυματισμούς να επεκτείνονται. Ας γίνουμε όλοι μέρος αυτής της αλυσίδας, γιατί η καλοσύνη είναι το πιο ισχυρό εργαλείο που έχουμε για να αλλάξουμε τον κόσμο γύρω μας.

10 of the quotes I like the most/ 10 από τα αποφθέγματα που μου αρέσουν περισσότερο

• 

• 1. "Be the change that you wish to see in the world."

  • Μαχάτμα Γκάντι
    

    (Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο.
  2. "Happiness depends upon ourselves."

• Αριστοτέλης
  (Η ευτυχία εξαρτάται από εμάς.)

3. "Do what you can, with what you have, where you are."

• Θεόδωρος Ρούζβελτ
  (Κάνε ό,τι μπορείς, με όσα έχεις, εκεί που είσαι.)

4. "Success is not final, failure is not fatal: it is the courage to continue that counts."

• Ουίνστον Τσώρτσιλ
  (Η επιτυχία δεν είναι οριστική, η αποτυχία δεν είναι μοιραία: αυτό που μετράει είναι το θάρρος να συνεχίζεις.)

5. "To love oneself is the beginning of a lifelong romance."

• Όσκαρ Ουάιλντ
  (Το να αγαπάς τον εαυτό σου είναι η αρχή ενός δια βίου ρομάντζου.)

6. "It always seems impossible until it's done."

• Νέλσον Μαντέλα
  (Πάντα φαίνεται αδύνατο μέχρι να γίνει.)

7. "We do not see things as they are, we see them as we are."

• Άναΐς Νιν
  (Δεν βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι, αλλά όπως είμαστε εμείς.)

8. "The only way to do great work is to love what you do."

• Στιβ Τζομπς
  (Ο μόνος τρόπος να κάνεις σπουδαία δουλειά είναι να αγαπάς αυτό που κάνεις.)

9. "Not all those who wander are lost."

• J.R.R. Tolkien
  (Δεν είναι όλοι όσοι περιπλανώνται χαμένοι.)

• 
  
  
  

10. "In the middle of every difficulty lies opportunity."

• Άλμπερτ Αϊνστάιν
  (Στη μέση κάθε δυσκολίας βρίσκεται μια ευκαιρία.)